cıvıl cıvılken bahar kuşları gibi
renkden renk iken tomurcuk çiçek gibi
ve maviden maviyken gökyüzü
çullandılar çöreklendiler üzerimize
çocuktuk gariptik yalnızdık ve ezelden fukara desem
kırdılar kolumuzu kanadımızı
Kıraçta gül dikenlere,gül kokanlara
iyi insanlardık biz
baya baya iyi insanlar yani
ama bu topraklarda artık
yer yoktu ayrık otlarına
oysa biz inatçıydık
saygıyla önünde eğilip şair
bir içimlik su istedi dereden
suyun da gönlünü alaydın deyince dere
su almadan
inci gibi bir kaç damla veriverdi dereye
insan diyorum efendim
insan
o barbar
o zalim
o doymak bilmez yüz karası
bu gezegenin canlısı olamaz
"insan insana böyle uzak
insan insana böyle düşman
ekin tarlalarını yaktılar güpegündüz
çocuklar kuşlar ne yer demeden
süt dökmez gayrı anaların memeleri...
"insan insana böyle uzak
insan insana böyle düşman
ekin tarlalarını yaktılar güpegündüz
çocuklar kuşlar ne yer demeden
süt dökmez gayrı anaların memeleri
oğullar düşerken bir bir toprağa"
ölüm hiç umurumda değil aslında
ama yapacak iş çok
kalanlar da yapar elbet biliyorum
kalmaz gözüm arkada
şöyle badeş kurup çimenlerin üzerine oturmasını
hemen oracıkta yer sofrası kurmasını
kendileri hiç bakmazdı benim gözlerime
bende bakamazdım
kendi usulümüzce severdik biz
çocukluktan kalma
saf tertemiz
-
Başak Öztürk
Tüm YorumlarYüreğini düşüncelerini İnsanlığa adamış yaşadığı zaman dilimine duyarlı.. nadir bir kişilik...
Arkadaşımı yürekten kutluyor...başarılarının devamını diliyorum...