Bir tozkoparan fırtınası sonrasıydı yine
Geceydi
Neden diye sordu çocuk
Işık neden bize bu kadar uzak
Ben doğuyordum sabahlarına
Gecelerinde ben vardım ışıl ışıl
Gözleri çocuk
Elleri çocuk
Bedeni çocuk
Yüreği annemdi
Hüzün kokuyordu
Farkında değildi,ki
Sende bir gün gülersin dedi gülerek
Tüm mutsuzlardan daha mutsuz adımlarıyla
Yürüdü gitti
Düğme kutumuz vardı eskiden
Ne istersen bulabilirdin içinde
Eşyalar arasında en çok aranan oydu
Ve kareli bir sofra bezimiz vardı
Uzanırdı kahverengi halının üzerine
Bazen üç bazen beş kere günde
Kalbi öyle beyazdı ki
O nu bile seviyordu hala
O ki yollara kan
Yaralara tuz döküyor
Bilek büküyordu
Her köşesinden sen çıkıyorsun dar sokakların
Ve pencerelerden şehri süzüyorsun kimi zaman
Taksilerin arka koltuğunda,otobüs duraklarındasın
Sahilde,banktaki çocuğun sarıldığı
Yürüyüş yolunda üstüme üstüme gelensin
Bir dizide beş dakika gözüken figüran
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!