Bir tozkoparan fırtınası sonrasıydı yine
Geceydi
Neden diye sordu çocuk
Işık neden bize bu kadar uzak
Ben doğuyordum sabahlarına
Gecelerinde ben vardım ışıl ışıl
Gözleri çocuk
Elleri çocuk
Bedeni çocuk
Yüreği annemdi
Parke taşlı sokağınız artık bensiz
Geceleri
Islak taşların üzerinde
Uyurdum ben de seninle
Senden habersiz.
Hüzün kokuyordu
Farkında değildi,ki
Sende bir gün gülersin dedi gülerek
Tüm mutsuzlardan daha mutsuz adımlarıyla
Yürüdü gitti
Düğme kutumuz vardı eskiden
Ne istersen bulabilirdin içinde
Eşyalar arasında en çok aranan oydu
Ve kareli bir sofra bezimiz vardı
Uzanırdı kahverengi halının üzerine
Bazen üç bazen beş kere günde
Kalbi öyle beyazdı ki
O nu bile seviyordu hala
O ki yollara kan
Yaralara tuz döküyor
Bilek büküyordu
Kimin gözlerinin içindesin bilinmez
Yüreğimde ilkbahar mutluluğunun sebebisin
Bendesin
28,08,2007 / 10:45
Cafe/İzmit
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!