Bazen bir dağın zirvesinde buluyorum kendimi
Kollarım iki yanda; bağırıyorum
Issız bir ormanda, yapraksız bir ağaca yaslıyım bazen
Elimde bir kağıt aklımda herkes,yazıyorum
Bazende kömür karası bir mağarada oluyorum
Batan gemiden kurtulmuş, bir filikada ya da
Her köşesinden sen çıkıyorsun dar sokakların
Ve pencerelerden şehri süzüyorsun kimi zaman
Taksilerin arka koltuğunda,otobüs duraklarındasın
Sahilde,banktaki çocuğun sarıldığı
Yürüyüş yolunda üstüme üstüme gelensin
Bir dizide beş dakika gözüken figüran
Gülmeye çalışsan da bilirim mutsuzsun
Dertlerini sat bana ver benim olsun
Duysam ki bir gün bu kardeşini unutmuşsun
Yine de hakkım helal sana be Osman
Dersin doğru sözden ölür mü hiç insan
Kendimi arıyordum baktığım herkeste
Uğultuların içinde
Birini fark ettim sonra
Yaklaştım gözlerimle
Çarpıştığı yerden bakışların göğe doğru
Bir ses dalgası yayıldı birden
Ben Cengiz Saba
Beyin mucizesi gibi ilginç
Evrim teorisi kadar saçma
Evreninin genişlediği gerçeği kadar gerçek
Ben Cengiz Saba
Kimsenin sevgilisi değilim
Evim de arabam da babam da yok
Yaşım yirmi dokuz
Doğum
Ben Cengiz Saba
Bu gezegenin en yalnız ve en mutlu insanı benim
Umutlarımın sınırı yoktur benim
Ben Cengiz Saba
Kimilerini düşledim
Kimilerinin düşlerindeydim
Kış yoktu sanki
Bu ülkeyi cezalandırmıştı güneş
Aşkta yoktu üstelik
Sende bilmediğim bir yerlerde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!