Sessizliği dinliyorum çığlıkların arasında
önümde kalabalıklar
ardımda
yalnızlığımın siyah beyaz portresi
kimsesizliğimin simgesi gölgem var
bir nefes öfke salıyorum boşluğa
Ağlamak isteyip gülmek mi umut
Yaşamak, ümidetmekmi yoksa
Nefesi önce alıp vermekmi sonra
Oysa hayal kurmak değilmi mutluluk
11.02.2007
On sene önce onsekizdim
Beş sene önce yirmiüç
Ve bugün yirmisekiz
Her seferinde hiçbir şey anlamadım derdim
Bu günde diyorum
Yıllar sonra yine diyeceğim
Kıyameti düşündü dünya;
Göremeyecekti artık Güneşi
Gelmeyecekti peşinden Ay'ı
Olmayacaktı bir daha.
Dönemeyecekti her gün
Kerpe'de bir akşam
Yerde gökte bayram
Sahilde günah kalıntıları,gündüzden
Kerpe'de bir akşam
Kimsin
Nerdesin şu an
Belki elinde kalem
Kalbinde
Yarınki sınavın heyecanı var
Uyuyorsun şimdi
Bende öleceğim bir gün
Belki nefsimin felsefesine karşı
Ve tınısı kulağıma yabancı
Bende öleceğim bir gün
Hazır olmamak çok acı
Gelenler oldu
Gittikleri yerde öldüklerini unutup
Yeniden doğdular
28.08.2009 / 11:30 / İzmit
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!