Cengiz Saba Şiirleri - Şair Cengiz Saba

Benim ailemde herkez birbirini çok sewerdi
Ama kimse birbirine sarılmazdı.
Ağlayamazdı omzunda kimse kimsenin
Anlatamazdı uykularını bölenleri.
18.02.2007

Bir evim
Bir arabam
Bir de eşim olsun
Aldatmayan

05.04.2008

Babam varmış bir zamanlar
Amcam varmış,Ümmügülsüm varmış
Fatih varmış Süleyman ve Mustafa
Hasan Hüseyin,Muhammed varmış
Eskiden hepsi bu sokaklarda gezer
Bu havayı solur ve bizim gibi ağlarmış

Gözlerimi açıp kapamaktan
Daha kısa ömrüm,biliyorum
Şeytanım çok kuvvetli olmalı
Çok istesemde bir türlü
Kıbleye dönemiyorum

Ne zaman gözü yaşlı bi çocuk görsem
Bende ağlarım,
İşte o zaman hala büyümediğimi
Yine anlarım

Yine adaletsizlik
Yine günah keçisi her şeye
Ve yine
Üçüncü başlangıç

24.02.2008

Bir dağ gidiyor her akşam
Omuzları dar
Yüreğinin içinde evren var

Yörüngesinden çıkarak
Dünya gidiyor her akşam

Ben Cengiz Saba

Kırılgan ve sabırsız
Vefasız ve saygısız
Soğuk ve sevimsiz
Unutkan ve doyumsuz

Ellerini tutmak ve sarılmak bedenine artık tek emelim
Coştu duygularım
Ve çıktı kozalarından
İçimde yıllardır uyuyan aşk kelebeklerim
Erkeğin olmak esmek istiyorum bahçene
Ve sevmek, ölesiye

körfezi izliyorum
bütün ihtişamıyla saat kulesi
yine arkamda
başı dik
rakı kokularıyla kirlenmiş kahkahalar yükseliyor
balıkçı teknelerinden