Cem Öztekin Şiirleri - Şair Cem Öztekin

Tanrılar yaktım
Çünkü
Kanlıydı elleri

Dumanları yoktu
''Us'' tüttü alevden geceye...

Boşlukları birbirinden ayıran
ara duvar varken
Birbirimizin içinde olmayı sağlayan
bir boşluktayız aslında
Ve sen...
Dışa yürürken

Hadi gel Tanrı
Otur karşıma konuşalım
Ölmemi bekleme benim
Yakmak için
İkimizde kuralım köprülerimizi
Bir sen sor bir ben sorayım

Çelik mızraklar da saplı
kitaplardaysa Tanrı sözleri
Çelik çekirdek
Çelik bıçak
Çelik şarapnel
Delip kanatıyorsa etimizi

Ah Şiraz...

Ümmeti olamadım hiç bir yalanın
Ve sevemedim kalbimi kavgasızken
Asla sevemedim

Var olmanın
düşünce okyanusun dan
İçime sızan
bir miras;
bir denizsin sen Şiraz..

Olmasa şu sınırlar
Kalkıp gitsem bir pazar sabahı
Dablin de bir kır kahvesine
Otursam bir masaya
Çiçeklerini entarisin de taşıyan
Bir matmazel verse kahvemi

İzmirin ortası saat kulesi
Gece on iki suları
Akrep öldürmüş yelkovanı
Yada yelkovan öldürtmüş kendini
Saat intihara beş var
Yada beş geçiyor cinneti

Bana bir hayat borcun var…
Tebessümlerle bezenmiş
Bir hayat borçlusun bana...
Ekmek paramı kazanırken
Şarkılar söyleyebileceğim bir hayat…
İçerken dudaklarındaki tuzu

Sözlerin ve sesin
Kumlar da bulunmuş
Deniz kabukları gibi...

Kendi denizinden dışlanan...