Cem Kamalı Şiirleri - Şair Cem Kamalı

Sen çocuksun daha, kötülük yok dünyanda.
Yaşamak öyle kolay da, hayat çok acımasız çocuk.
Kimi bilir acıyı, yüzer içinde,
Kimi hiç tatmaz, zanneder ki güller içinde.
Gün gelir devran döner diye,
Bekliyorum seni, bekliyorum çocuk..

Hiç bilmeyeceksin neden, nasıl yandığımı.
Sonuçlarla hiç ilgilenmedin sen,
Hep sebeplerde kaldı aklın,
Bir rüzgâr buldun kendine,
Estin gürledin her seferinde.

Hayatımın bir kısmı çöpe gitti, geri kalanına kediler ve köpekler saldırıyor!

- Cem Kamalı

Başlar ve biter hikâyeler,
Birileri gelir ve giderler,
İnsanlar hayatına girerler,
İki satır yazıyı da,
Yüzlerce sayfayı da,
Yerle bir ederler,

Sen bir gönül hırsızıydın,
Çaldın içimden.
Kolay değil böyle sevmek,
Yaktın derinden.

Denizler yağdı, üstüme doğru, öldürdü beni,

Aşk ile dolar yürek elbet, ama gönül ilk önce muhabbet ister. Gönlün azığı
muhabbettir, muhabbetimiz bol olsun ki gönlümüz aç kalmasın..

- Cem Kamalı

Seninle uzun ve güzel bir yol var önümüzde,
Bu yolu sen süslüyorsun nakış nakış ellerinle,
Senin yanın bile sana gurbet geliyor bana,
Her gün tütüyor hasretin gönül ocağımda..

- Cem Kamalı

Gözlerin öyle nereye bakıyor,
Oradakinin, yüreği mi seni sarıyor?
Gitmek istersen sana gitme kal diyemem,
Ardın sıra bakarım, ağlayamam, gülemem..

- Cem Kamalı

Uzandım kalbinin koyuna,
Denizlerin yanıyor.
Gökyüzüm oldu yüzün,
Yüzün yanıyor..

Alnım secdeye varmaz oldu,

Şehirler, asfalt kokan caddeler,
Lambalar, gözümüze inen bin perde,
Gittikçe arsızlaşan bir merhametsizlik çöküyordu içimize,
Hayvanlardan daha vahşi,
Daha saldırgan oluyorduk hepimiz de.