Sensizlikten beri, içimde bir sessizlik ötesi.
Gözlerinde, gururun altında ezildiğim günlerdeki gibi,
Sessizim şimdi.
Boş sokakları dolduran binlerce insan arasında,
Tam da o insanlara karıştığım sırada, yine yalnız kaldım,
Ruhum tenhalarda.
Seni anlamadım hiç,
Sorun bendeydi, evet haklısın.
Bir duman sarar evimi,
Kemiklerimi kırıp ateşe atarım.
Gözlerinle görmesende canımı dişime takarım,
Seni kaybetmeye değil de,
Yağmur titriyor kirpiklerine değmekten,
Dağılmaktan korkuyor,
Aşktan ve sevgiden.
Nûr içinde yağarken,
Öyle ansızın,
Öyle birden,
Ellerin günah kokuyor,
Okyanuslar dolusu küfrediyorsun yüreğime.
Sözlerin yüzümü çizen bir hançer,
Sırtım, hedef tahtası zehirli oklarına.
Kaç defa daha rastgeleceğim;
En güzel çiçeklerinin en dikenli yanlarına? ..
Yalnızlığı bu şehirde de tanıdım, evime buyur ettim, bende kalacak artık.
Bavulumda yer yoktu oysa ona, geride, kilometrelerce geride bırakmıştım.
Üzerime sinmiş olmalı ki kokusu, yine dirildi parmak uçlarımda.
Dostlarım..
Yalnızlığı takip edin, beni bulacaksınız..
Sen, hiç sevmemişsin galiba beni.
Sevseydin eğer, çekip gitmezdin öylece.
Sevseydin eğer, ardın sıra yalnızlığı bırakmazdın bana böyle.
Oysa ki ne çok sevmiştim seni,
Baktığım her yüzde sen, duyduğum her seste sen vardın.
Gittiğinden beri ağaçlarda yaprak dökümü var,
Şimşekler çakıyor, yıldırımlar düşüyor,
Toprak kokuyor bedenim.
Hem sana bir sır vereyim mi kadın,
Seni bir tek gök ve ağaçlar değil,
Ben de özledim..
Beni bulmak istersen, ben kendi içimdeyim,
Geride bıraktığın kırıntıları kolluyorum,
Özlemleri kolluyorum ve eksildiğim anları.
Eksiltmiyorum seni, seviyorum sadece..
İplikten ince bir şey vardı aramızda,
Muhabbet ile bağlandı gövdelerimiz.
Saç telinden tırnağa ezberledik birbirimizi,
Aynı gökyüzü altında,
Aynı dualarla,
Kilometrelerce uzaktan selâmladık hislerimizi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!