Cem Kamalı Şiirleri - Şair Cem Kamalı

Cem Kamalı

Yazmak, ince bir hazırlık gerektiriyormuş,
Saygı ile selâmlamak lazımmış önce kelimeleri ve aklı.
Kalbini, görebileceğin ve rahat bir yere oturtup,
Düşüncelerini gözlerine bırakıp,
Biraz izlemek gerekiyormuş o kefene benzeyen kağıdı.
Kefenin cebi yok ama,

Devamını Oku
Cem Kamalı

Yerle bir oldu her şey,
Sensizlik bir sel gibi vurdu,
Yüreğim afet bölgesi şimdi..

Devamını Oku
Cem Kamalı

Ellerim kurusun,
Yine sana yazıyorum her kelimeyi.
Acıta acıta parmaklarımı,
Yaka yaka içimi..
Yüreğimden volkanlar akıyor,
Çağlayarak dolanıyor her yerimde.

Devamını Oku
Cem Kamalı

Ömür dediğin Allah'a emanet bir kuyu,
Yusuf oldum, siper oldum gözyaşlarına.
Kendimi saldım, yalanlarını körkütük yuttum,
Bir ömür değerdi salkım saçak dağılmış saçlarına..
(CMK)

Devamını Oku
Cem Kamalı

Kollarımda ölü hâlde yatıyorsun. Yüzün, gözün kan içinde. Boynuna, hatta göğüs kafesine kadar kan..
Kim parçaladı yüzünü, bileklerine kim sardı bu ipi, parmaklarını kim kırdı?
Kim yaktı canını, kim aldı canını, ne olur, söyle? ..
İçimi çıkarıp üzerine sermişler sanki, sen gittiğinde, aynı sana benziyordu içim. Ama kıyamıyorum hâlâ..
Ahım tutsa paramparça düşmezdin kollarıma, içini kemirirdi yalnız olduğum anlar. Ama yüzün, ama bileklerin, ama ellerin paramparça..
Konuş ne olur, kim yaptı bunu sana. Ölü bedenine melekler yağsın, dudakların tekrar canlansın, anlat bana her şeyi..

Devamını Oku
Cem Kamalı

Sen, oralarda kendini ziyan ediyorsun öyle.
Seni sevenlerden uzak tutuyorsun kendini.
Aldanma insanların yüzüne güldüğüne, zannetme ki hiç biri bürünmeyecektir bir dost rolüne.
Biliyorsun; sonu acı bu yolun.
Çekip giderken öylesine kolay gelir insana, bir ceketi atıp gitmek gibidir gitmeler.
Sonradan bastırır ayaz üzerine, üşürsün.

Devamını Oku
Cem Kamalı

Sonrasını biliyorsun zaten. Sen hiç yaşamadın ama, görmüşsündür. Ben acının membaından çıkıp gelmiştim sana..

Cem Kamalı

Devamını Oku
Cem Kamalı

İçin için yanıyordu ağıl,
İçinde saman vardı çok miktarda.
Saman öyle alev almaz ilk an da,
Önce duman tüter,
Sonra aleve dönüşür zamanla.
Söndürmek zordur,

Devamını Oku
Cem Kamalı

Çağlayarak akıyor zaman,
Hoyratça yüzümüze vuruyor saatleri, günleri.
Paramparça oluyoruz dertten,
Zehirliyor bizi akrep.

Burada insanlar hiç konuşmuyor,

Devamını Oku
Cem Kamalı

Ana deyince aklıma;
Su gelir, ekmek gelir, toprak gelir,
Ve yağmur, ve güneş, ve ay.
Helâl lokma düşer avuçlarıma,
Emek damlar ardından.
Yüreğime yudum yudum sevgi dolar,

Devamını Oku