Celal Işık Şiirleri - Şair Celal Işık

Tanrı değil bir insansın
Canla can olmaya alış
Türlü türlü canla varsın
Doğada canlara karış

Balı üreten arı var

Gülmek ağlamanın öbür yüzüdür,
Dünyaya gelmişte kim ağlamamış,
Hayat dediğin bir dert deryasıdır,
Deryaya dalmış ta kim ıslanmamış,

Dünkü efendiler döner sefile,

Allah hep sana mı verdi
Sen bu mülkü kimden aldın
Bin yüz odalı sarayı
Saltanatı kimden aldın

Bu mülkler var iken yoktuk

Dünyanın onca nimeti,
Adil bölsen kime yetmez.
Üç yanı deniz yurdumda,
Balık tutsan kime yetmez.

Çorak çöl olmasa toprak,

Senden evvel bu dünyadan,
Kimler geldi kimler gitti.
Bu kadim köhne konaktan
Kimler kondu kimler gitti.

Nice güzeller yiğitler

Öyle bir illet'ki korku,
Sen korkan'dan korkacaksın.
Zarar gelmez civan mertten,
Sen namertten korkacaksın.

Korkma dert bilen dertliden,

Keriz gördün soydun halkı
Alırsın geri vermezsin
Tabancayla vursam seni,
Bir kör kurşuna değmezsin

Tüm kabahat ,kusur bende,

Zenginleri asil gören
Fakirin soyu kurusun
Yokluğunu kader bilen
Cahilin soyu kurusun

Muktediri alkışlayan

Körün biri bir taş atar,
Taş gelir garibi bulur,
Dünyada her türlü bela,
Dert gelir yoksulu bular.

Güçlünün sopası devlet,

Beni benzetme kendine,
Koy beni kendim olayım.
İnkar etme varlığımı,
Koy beni kendim olayım.
Kimim ben kendim bileyim.