Çaresizlik Şiiri - Turcan Durmuş

Önce sevdiğiniz terk eder sizi,
Ve onunla birlikte uykunuz...
Uzun ve sabahı olmayan gecelere mahkum olursunuz..
Sonra ne sevdiğiniz geri gelir
ne de onunla giden uykunuz.
Aslında ayrılık değil de,
İnsana en çok koyan,
gidenin sevmediği halde
'seviyorum' demesidir.
Öyle çok yanar ki canın,
dünyadaki bütün suçları işlediğini sanırsın;
Halbuki sadece sevmişsindir.
Başlarsın beklemeye,
Fakat
Gelmeyeceğini bildiğin birini beklemek
O kadar zordurki,
Buluşacağınız hiç bir yer yoktur.
Ama sen her yerde onu beklersin,
Onu ararsın...

Özlemenin acıması yoktur.. Kalbini sökercesine acıtır..
Ve özlemek öyle bir duygudur ki...
Gitsen gidemezsin kalsan kalamazsın...
'' Çaresizliktir ''....

Sonra can yanar, yürek sızlar, derin yaralar açılır..
Hiç kimse merhem olmaz kapanmayan o yaralara...
gece gibi,simsiyah kapkara Bir hüzün sarar içinizi
Yıldızlar söner,Güneş artık Eskisi ısıtmaz,
Çıkmaz  sokaklara  çıkar bütün Yollarınız...
Sayfalar bomboş kaldı kalemler  kağıda küser
Demini almış uçsuz bucaksjz hayallerin yerini
Yitirilmiş,kaybedilmiş umutlar alır,
Sanki Umutsuzluk demir attı sol yanımıza

Sonra biri çıkar, bu farklı dersin, Hayatına alırsın,
Seversin,sevildiğini sanarak..
Gün gelir o'da sırtını döner..
O'da kırar üstüne basıp kopartır yüreğinin en ücra köşelerinde ki sevgi papatyalarını..
Sonra gider..
Ve başlar aklınla yüreğinin arasında amansız bir savaş...
öyle bir savaşki;
Ne kazanan var ne kaybeden...
Olan yine sana olur..
Kapatırsın gönül gözünü ve başlarsın yine karanlığa dikip gözlerini hayalini izlemeye