Musahhar'ına Râm Şiiri - Ahmet Eren Erdo ...

Ölüler tarlasında her akşam ekip biçerken
Geçmiş yaşam filizleri anlatır beni
Yolculuğun bel koparan sancısında
Kanadı kırık bir kuş sarar yaralarımı
Bakarsın sabahın erken saatlerinde
Göç divanıyla toplanan insanlar
Ve kazandım nefretini sarhoşların
Nefretin sürgün aşkımla sarmaşır
Lanetleyen dillerin zulmünden bıkıp
Uykusunda öldürür halkalanan sefil
Karanlık caddeler vardı yolumun üstünde
Sokak lambaları yanmıyorlar üstüme
Sokak hayvanları bakmıyorlar yüzüme
Yağıyor gökten alevden çehreler
Yalnız karanlıklara açılır pencereler
Aydınlık yalnızca geceleri aydınlatır
Güneş bunaltır aydan karanlık
Yıldızlar yalnız maveraya gülümser
Öfkeli kalabalıklar üstüme koşarken
Çullanır uzayın derinliklerinde asiler
Bir devrim korkusuyla halkalanır yokuşlar
Ve İsyandır düzenin temelinde var olan
Düzensiz düzenlere manifestodur bu dizeler
Kıyama kalkan yokuşlara baş kaldır
Etrafında görünen zelzelelerden beni andır
Baksam ki ruhunun derinliklerinde aynaya
Kırık aynalarda yansımalarımdan kaçsam
Bir bak bana ben tanıdığın kişi miyim
Gördüğünden beri rüyalar aynı mı
Dünya zulmetinden sığınan mülteciler
Kalp ülkene sığınmak için aşk korkusuyla
Bakarsın turnalar bile sıralanır kapında
Ama bilsen ki bir de görsen
Ya değilse su mavi, gök mavi, deniz mavi
Ya değilse ki mevsim sonbahar
İşte o zaman anlarsın ölmek neye yarar...