Nasılsa geçer gün.
Yollarda bitmek bilmeyen,
Beyaz çizgiler göreceksin.
Umutsa umut,kim bilir nerededir!
Bir gülüşte,bir çiçekte.
Eski tüllerin ardından,
sen misin üzülünce
yanaklarımdan süzülen
kırık kalpler yoldaşı
iki damla gözyaşı
tut ellerimden götür beni
hüznün olmadığı yere
Hep bir özlem olmalı insanda,
Gözleri,saçları dudakları önemsiz.
Durup durup derinlere götüren,
Bırakan derinlerde…
En mutlu anları derinlerde yaşatan.
Hep bir özlem olmalı insanda,
Kayboldu sessizlikte sesim
Umutlarımı birer birer çaldılar
Ah….
Yarınlarım vardı benim,
Gezip koşmalarım değil
Umutlarım talih kuşunun kanatlarında değildi
Mavi gökyüzü şahittir,
Ve oturduğumuz,
Yeşil haziran çimenleri.
Bir cinayetin soluğunda,
Bir katilin kalp atışları,
Yankılanıyordu ovalarda.
Kaçarsın,
Bir adım sana gelsem.
Yüreğimden kaçarsın,
Beklide sevgimden.
Uzaklaşsam,
Gardiyanım olursun,
Bilemedin,
Ne acıların meftunu olduğumu.
Baktığın yerlerde goncalar gül olurken.
Gökkuşağına bağladım umutlarımı,
Belki görürsün diye.
Bakmadığın ovalarda nasıl solduğumu
Nisan analayabilir mi hiç,
Eylüldeki hüznün derinliğini...
Adı leyla ile anılmamış olsa,
Çöllere düşmeseydi Mecnun,
Uğruna yazılmasaydı fermanlar,
Sen hüzünlü mutluluklara aç yelkenini,
Kanıyor aynalarda gülüşün,
Aramam artık o vefasız gölgeni,
Her saniye yeniden doğuyor,
Benim için ölüşün…
Aşk, çölde Leyla'yı tanımamak kadar derin ise;
Her zaman delicesine sevilmeyi bekleme...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!