Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

içinde hiç "kal" olan bir "git" yaşamamışsın sen
bilemezsin severken gitmenin ne anlama geldiğini
hissedemezsin tabi içimdeki 9 şiddetli depremleri
vurdum duymaz yüzünün yüzsüzlüğü
sevgisizliğe çıkan yollarımın en bilindik adresi
oysa benim tek adresim vardı o da sendin

Görmeyi unutup da beklemeyi öğrendiğin gün,
Payına paslı bir cam kenarı yalnızlığı kaldığını anlarsın.
Attığın hiç bir çığlığın sahibi çıkmaz
Eksik yaşadıkların içindeki yangınların suratına kapıyı çarpmaz
Kendi sesinden başka bir sese hasret kaldığın yetmezmiş gibi,
Başka sessizliklerin eşliğinde ölümü beklediğin,

Her gece kandırıyorum kendimi
Kandırıyorum sevmediğini kabul eden benliğimi
“Sevdi, hem de çok sevdi “ diyorum
Sonra sevdayı bile kandırdığının farkına varıyorum
“Dengin değildi, seni hak etmedi “ diyenlere sarılıyorum
Daha az acı çekerim sanıyorum

Seni;
İçimde yok yere büyüttüğüm bir aşkın
Satır aralığından çekip alma vakti şimdi

Artık şiir yazmak yok namına
Boş yere heba etmeye değmez aşk tümcelerini

Hak ettiğin ilgi ve sevgiyi göremiyorsan,
"Sen benden daha iyilerine layıksın" bahanesine bile sığınmana gerek kalmıyor.
Topluyorsun hayal kırıklıklarını sırt çantana,
Acılarını da sıkıştırıyorsun koltuk altına,
Atıyorsun kendini duygusuzlardan uzaklara.
O,zamanla seni kaybettiğine yanıyor,sen ise onun gibisine kandığına...

Elbet bensiz de çizersin hayatının resmini
Ama saçlarına aklar damlatırsın...
Uyduramazsın gökyüzündeki yıldılara gözlerini
Gözlerin uzaklara dalıp gittikçe beni hatırlarsın...

O okka burnunu yüzünün ortasına oturtmaya hayalin yetmez

Ben hep DENGİM olanı istedim,onlar DİNGİN olanı aradı.
Bilmediler ki başımın üstünden ne imkansız kuşlar havalandı.
Vakit gitme vaktiydi,göz hep arkada kaldı.
Bir kemanın tellerine yuvalandı sevda,sahipsiz limanlara yol aldı.
Günlerime gülümseyen bir gün yüzü düşsün yeter dedim,
Payıma yıldızsız gecelere yangın olup tutuşmak kaldı.

Senden arta kalan yalnızlıkla yamaladığım ceplerime uzaklar tıkıştırıyorum.
Düşüyorum o bana hiç gelmediğin yollara.
Attığım her adımda tüm imkansızlıklarına doyuyorum.
Kendime gelemeyecek kadar çok uzun menzillerdeyim.
Ne yaparsam yapayım sana da varamıyorum.
Azık niyetine adını koyduğum gönül bohçamdan

Onu bunu bilmem azizim...

Şu hayatta varsa bir köpeğin, ASİL olacak
Öyle önüne gelene kuyruk sallamayacak.
Varsa bir sevdiğin, ASİL olacak
Öyle herkese yavşamayacak.

Ne şiirlerim oldu benim; ahh ne şiirlerim.
Ne duygularımı akıttım şu beyaz sayfalara.
Hep acı,hep karamsarlık ve hep sen dolu,
Hayranlık ile pişmanlık arası gel-git'lerin yaşandığı satırlarda...

Ne hüzünlerim oldu benim; ahh ne hüzünlerim.