Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Bakma böyle durduğumuza.
Sevilesi kadınlardık biz aslında.
Yüreğimiz mağrur,başımız dik.
Bir o kadar da yaralıydık sevdiğimizin uğrunda
Yoluna baş koymayı da bilirdik,
Canına yoldaş olmayı da.

dur durak bilmeden içinde kaybolduğum koca bir ufkun vardı
şimdilerde küçücük bir HİÇ'liğe sıkıştı kaldı
etrafında dört dönen kuşlara,
ayaklarına vuran dalgalara,
saçını okşayan rüzgarlara
omuzlarına dokunan "kızım ne oldu'lara" susan,

Şimdilerde herkesin yüreği herkeste.
Kimi sevebilirsin ki.?
Öyle karanlık ki ardı arkası,
Bir Şems koysan da göremezsin ki.
Âşk'tır deyip varsan sofrasına,
Haram lokmayla doyamazsın ki.

Ömrümden geçip giden hiç bir kış sen kadar ayaz düşüremedi sol yanıma
Tesadüf bu ya...
Mevsim yine kış
Ve sen hala yakın saydığın uzaklıkta
Aramızda ki tüm imkansızlıklardan,
Nüfusunun sen kadar eksik,

Sen
bu şiirlerin
her hecesinde
nafile telaşlar içerisinde
sil baştan yazdığım cümlesin...
her satırında

Görmeyi unutup da beklemeyi öğrendiğin gün,
Payına paslı bir cam kenarı yalnızlığı kaldığını anlarsın.
Attığın hiç bir çığlığın sahibi çıkmaz
Eksik yaşadıkların içindeki yangınların suratına kapıyı çarpmaz
Kendi sesinden başka bir sese hasret kaldığın yetmezmiş gibi,
Başka sessizliklerin eşliğinde ölümü beklediğin,

Her gece kandırıyorum kendimi
Kandırıyorum sevmediğini kabul eden benliğimi
“Sevdi, hem de çok sevdi “ diyorum
Sonra sevdayı bile kandırdığının farkına varıyorum
“Dengin değildi, seni hak etmedi “ diyenlere sarılıyorum
Daha az acı çekerim sanıyorum

Seni;
İçimde yok yere büyüttüğüm bir aşkın
Satır aralığından çekip alma vakti şimdi

Artık şiir yazmak yok namına
Boş yere heba etmeye değmez aşk tümcelerini

Hak ettiğin ilgi ve sevgiyi göremiyorsan,
"Sen benden daha iyilerine layıksın" bahanesine bile sığınmana gerek kalmıyor.
Topluyorsun hayal kırıklıklarını sırt çantana,
Acılarını da sıkıştırıyorsun koltuk altına,
Atıyorsun kendini duygusuzlardan uzaklara.
O,zamanla seni kaybettiğine yanıyor,sen ise onun gibisine kandığına...

Elbet bensiz de çizersin hayatının resmini
Ama saçlarına aklar damlatırsın...
Uyduramazsın gökyüzündeki yıldılara gözlerini
Gözlerin uzaklara dalıp gittikçe beni hatırlarsın...

O okka burnunu yüzünün ortasına oturtmaya hayalin yetmez