Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

kafanda milyonlarca soru dolaşır durur
kaç kişilik bir sevdaydı bu...?
kaç kişiyle yaşadıkta acısı yalnız bana kaldı...?
neden şimdi çalan her telefona,
senin olmadığını bildiğim halde,
senmişsin gibi bakıyorum...?

Uzun zamandan beri konum aynı,
Hiç değişmiyor hep sensizlikle ilgili.
Ben seni severken damarlarımda inşa ettim düşleri!
Sen beni hala yok say zamanında S e v g i l i...

İçimde sen yeşersen papatyalar intihar eder gizli gizli...

Kolay sanıyorsun ya; hiç kolay değil
Sanki kilometrelerce uzağımdaymışsın gibi davranmak
Elimi uzatsam tutabilecekken ulaşmak istemiyormuş gibi yapmak
Yollara küsmek,hatrına küsmek,seni sana bırakmak
Gözlerindeki nemi çoğaltmamak için susmalarımı umarsızlığa bağlamak
Onca endişelerime rağmen herşey yolundaymış gibi davranmak

Son sözlerin hala kulaklarımda çınlar
Dalıp gittiğim uzaklarda gözlerin var
Sen buna unutmak mı diyorsun yar.?
Gitmesine giderim de
Ölümden öte köy mü var...?

Gün gelecek buz gibi sabahlara uyanacaksın.
Mevsim yaz olsa da ısınamayacaksın.
Bedenin yorgun,bedenin senden vazgeçmiş olacak.
Bedenin,ruhunun çıplaklığını yüzüne vuracak.
Utanacaksın...
Ruhun seni yoklayacak, senden eser bulamayacak.

Vebali boynuna bir Can'da intihar etti hazin tebessümlerim.
Tövbesi kar etmez bir sancının bağrına buzdan bir bıçak girdi. Kanadı durdu düşlerim...elim...yüzüm...gözlerim.
Ve bir Kasım sabahında katlime ferman buyurdu ecelim.
Çünkü Benim Adım CAN'dı.Soyadım ÖLÜMÜNE SEVDİĞİM...
12/11/2015

O kadar uyuşuk seviyoruz ki
O kadar gönülsüz...
En ufak bahanede yarım bırakıyoruz.
Her şey yarım etrafta.
Herkes kırgın.
Çokça ümitsiz ve bezgin.

Ben sana şiirler yazayım,
sen şiire bulanan ellerimi öp...

Dışarıda inceden yağan kar olayım,
sar sarmala; sana adanmış yüreğimi öp...

Ey gönlüme yoldaş derdime sırdaş
canıma can ömrüme revan bildiğim yar
bu kadar mı güzel olur hasretin
bu kadar mı güzel olur yollarına yol diye serilmelerim
şimdi kalkmış bana "ya beni unutursan" diyorsun
ben uğruna dünyaları yakmışım

Ben hep DENGİM olanı istedim,onlar DİNGİN olanı aradı.
Bilmediler ki başımın üstünden ne imkansız kuşlar havalandı.
Vakit gitme vaktiydi,göz hep arkada kaldı.
Bir kemanın tellerine yuvalandı sevda,sahipsiz limanlara yol aldı.
Günlerime gülümseyen bir gün yüzü düşsün yeter dedim,
Payıma yıldızsız gecelere yangın olup tutuşmak kaldı.