Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Benim HAYAT'ımın İNİŞ'leri, ÇIKIŞ'ları,
Her ne olursa olsun bozmadığı KURAL'ları,
Dipsiz KUYU'ları ve o KUYU'lardan kendi ÇABA'sıyla çıkmışlıkları var...

Benim HAYAT' ımın YARIŞ' ları, SAAT' leri yok..
Benim HAYAT' ımın İNCE HESAP' ları,

Sıkça rastlanmıyor içimizden geçenler arasında 'biz' e..
Ve bir kez olsun sormadık "nasıl bu hale geldik" diye.
İkimizden bir bütün oluşturmayı başaramadı 'Sen ve Ben'
Suçlusu yalnız benmişim gibi davranmak neden...?
Şimdi ayyuka çıkmış ne kadar hüzün varsa sokağın ortasında
Kavuşma ihtimali kalmayan umudumuza dileniyor

oy kara gözlüm oy başımın belası
sensizlik boğazıma durdu,
çaresizlik yutkunamadı
dem halindeyim hüzünlerin
bu muydu kavlimiz,
nerede ellerin.

Yasını tutmak varmış iki bayram arası
Ve yağmur sonrası karanfil taneleri ekmek avuçlarına,
Üşürsün sonra
Kadehlere doldurursun Eylül'den kalma harabeleri
Kırk gün kırk gece yürürsün
Koşarsın ciğerlerin yırtılasıya sahil boylarında

kırgınım yar
hem de ziyadesiyle
deşme yaralarımı
gelme üstüme
tüm kapılarını kapadım gönlümün
o mağrur,başı dik kimliğimi de hediye ettim bu şehre

dinlediğim her şarkı sana yazılmıştı sanki
okuduğum her şiir mısra mısra sen
tüm sevda romanlarının baş rol karakteriydin
ve hasretliği vuslata dönüştüremeyen kapıların
koca koca kilidiydin sen
gökyüzündeki tüm yıldızlar kümelenirdi

Yani sen şimdi unuttun beni öyle mi...?
Yani ne varsa geçmişe dair,yaktın,kül ettin değil mi...?
Ne diye bilirim ki...?

Benden yana azatsın,
Varsın her şey yarım kalsın...

ölü bir aşkın son celsesi bu
yaz kızım...!
mutsuz bir hayatın ifşası bu

solgun gülüşler, yorgun bedenler
evden kaçmış umuda

Sana bir sır vereyim mi...?

İstisnasız herkes bir gün gider..
Ama paldır küldür gider,ama sessiz sedasız gider..
Saçındaki akları arttırarak,gözündeki yaşlara aldırmayarak..
Ardında cevapsız binlerce soru bırakarak gider..

Onca yazdın durdun da sanki ne oldu....?
Halden anlayanın,kıymet bilenin,hatasından dönenin mi oldu...?
Olmaz...!
Boşu boşuna umut etme.Kendini de daha fazla hırpalama.
Ben boş verdim.Yazmıyorum artık.
Anladım ki yazıp durmakla kimseyi dize getiremezsin.