bu sabah da yalnız uyanırım diye düşünürken,
bi kıpırtı bir ses belirdi odada,
hatta iki ses,
sessizliğimizi de sayarsan üç ses...
bu çoklu sesler arasından,
kızmadı hiçbir zaman
yapraklarından fal bakılmasına
gün olur,
belki sevmeyi de öğretebilirim
umuduyla....
anne sütünden yeni kesilmiş
bir bebek yalnızlığıyla beraber
yağmurun gelişinden korkan bir çocuktum
eskiden...
sen
kanatlarını açıp
başını kaldırırken gökyüzüne
ben
uçmayı bir türlü öğrenemeyen çocukluğumla
yolun yarısında unutmayayım diye,
avuçlarıma tutturulmuş buruşuk bir kağıtla,
çıkageldim karşına...
hep unuturdum sanıyordum,
ama bunu,
Ne elim kaleme gidiyor,
Ne de bişeyler karalamak geliyor içimden...
Gördüğün gibi
aram iyi değil şiirle
bu aralar
senin hiç sulanmış karlarda
gezdiğin ayaklarının
ıslandığı oldu mu?
ellerinin buz tuttuğu
ama yine de kartopu oynadığın..
zor olsa da
tek kişilik yastıklarda uyumak
tutup karanlığın elinden
battaniyemi çekiyorum yine sensizliğe
ellerini uzatmak isterken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!