Çağatay Çağlayan Şiirleri - Şair Çağatay ...

Kocadı yine İstanbul yürümeye mecali yok;
kalmamış bacaklarında derman;
Yıkıldı yıkılacak anbean...
Yetiş doktor, neredesin cankurtaran;
Hastaya şifa ol ki olmasın sonra hüsran;
Yaklaşıyor buhran;

Var mısın paylaşmaya Aşka dair ne varsa;
Mızıkçılık etmeden,adilane ve hakça!
Hayat kısa; ebediyet kalmaz ne sana ne bana...
Gönlümüzün mirası olsun benden sana senden bana...
İlk görüşten kalma aşkımızdan ne varsa
İyisiyle kötüsüyle bir sana bir bana!

Ruhlar meydanında İlan-ı harp:

Onay çıktı; verildi karar ilan-ı Harb;
Gönlümüz savaşta şimdi ruhlar meydanında;
Toprak aşk, gök sevgi,denizler göz yaşı kokan
bir Meydan-ı harb...

Bir rüya gördüm; sırtı dönük iki melek;
bir mücevher sandığı yanında;
Sandık büyük kavganın vatanıydı...
Kavgaya dair ne varsa;
mısralar halinde yazıya dökerek;
İnsanlığa şiir yazacaktım;

Rahat uyu;
yüzüyor bu şafaklarda emanetin al sancak berak mı berrak;
Ezelden beri hür yaşamış milletin süsüdür elbet parlayacak...

Yurdun üstünde tüten binlerce ocak;
Elde bayrak dilde tekbir Allah Allah;

Aziz Sevgiliye:

Ey sevgili;
Tanıtmak için gönlümü sana;
Umut dolu şiirler yazdım ve sevdalı öyküler...
Buluşup ta geceler boyu; dizelerde,satır aralarında;

Meydanlara kardeşim meydanlara;
çıkma sakın meydanlara;
güvenip de dağlarına...
kanma sakın kahpelere;
kan kokan katillere;
kin tutan yosmalara...

Kafamda bin bir sesten kalabalık;
İç içe geçmiş eşkıyalık,evliyalık;
İstanbul gibi yaşıyorum pek karışık;
Burjuvalık,fukaralık;
Ekmek davasında dünyalık!
Alafrangalık ve alaturkalık...

Kaç mevsim geldi geçti;
Kim bilir daha kaç fecri sadık...
Biz hiç ayrılmadık;
O bana ben ona sadık...

Nice bahtiyarlıklar yaşadık;

Perdeler kapanmış sanki her yer karanlık sisten bir duman;
Yıldızlar mı tutuştu yoksa dünya mı yanıyor aman aman...
Göz gözü görmez olmuş insanı insandan uzak tutan;
Denizde feneri arar gibi bir ışık peşinde hep insan...