Büyülü Gül Şiiri - Müslüm Bayram

Tutuştu ırmakların suyu
Bendimi kuşattı ateşli çember
Oynaştı ezgiler karışarak ormanlarına
Zerk etti iksiri özgürlüğüne
Lavların küllü maden
Kazıdım toprağını.

Çektiğim nefesti can havli
İmbat esintisine yelken açmış
Kulaçlarına kapıldım
Kemendi düğümünde boynum
Tutuklu ayaklarından.

Şaha kalkmış kısrağın
Üzengisine çivilenmiş
Afeti kızıl saçlarınla dağlanmış
Sıçrar alevler yanaklarından
Parlayan güneşe nispet
Kavruk bedenim aşı
Sunaklarından.

İçerim berrak pınarlarından (ş)aşkın
Tufanlı dalga boyu denizler
Ellerim naçar...
Barış güvercinleri göğünde beslenir
Teni renginden ilham
Açar Firdevs’in gülleri.

Kanatır gagasıyla okşar
Çanağında ışkın sürmesi
Taç yaprakları damarlarına
Şifası yağmurlarından
İçirir…
Çatlak damaklarına
Dolar nem.

Can çekişir tanın kuyularında
Kıyılarına vurur bulanır
Kızılca alametlerin farikası
Çukurlarında ölüm iniltisi.

Gümbürtüsü işitilir son kez
Aşkların matemli (y)arası
Yasına meftun kırbaçlı zaman galaksisi
Saksıların arzulu sarmaşığı
Sen ey! Büyülü gül.