Gecenin koynunda
Ovaya yayılan,
Işıkların altında
Karanlığını ustaca gizleyen,
Büyük evlerde yaşayan
Küçük insanların şehirlerine,
“Kurtar beni;
Bir coşkun nehrin kıyısındayım,
Vefasızlığından şikâyetim.
Kuşların sessiz uçuşundan,
Saçlarımdan kalanları rüzgârın savurmamasından,
Gözlerimin mavisinden yoksun kalacağından,
Ben kışta baharım baharda hazan,
Üç günlük dünyada küsülmez küsme...
Kader bu bak böyle yazmış O yazan,
Üç günlük dünyada küsülmez küsme...
Mor dağların karı ince incedir,
Yorgunum göğsüne sar yatır beni,
Sensizlik bir yağmur ıslatır beni…
Her şey eski dünya bir sevgin yeni,
Sensizlik bir yağmur ıslatır beni…
Ellerim elinde ısınsa yine,
“Köyün yolu asfalt derler inanma,
Gelsen de gözünle görsen Müdür Bey!
Cahilsek de yalan söyleriz sanma,
Gelsen de gözünle görsen Müdür Bey!
Yazarlar çizerler çilemiz bitmez,
Bir bak bana n’olur sar gözlerinle,
Bahçeme dökülen güllerim masum…
İçimi gel yıka yar gözlerinle,
İsmini söyleyen dillerim masum…
Ne yaman bir zaman sular durulmaz,
Başında eserken rüzgârın serin,
Gönlünde kırılır bilinmez yerin…
Kimse görmese de hep akar derin…
Gözyaşın eksilmez Yusuf’un dönmez,
İmanın besliyor ümidin sönmez…
senden ötesi yok, senden
öncesi yok, ah hiçliği
içmişken altın kadehlerden
ahımı duyan ne kadar da az
yeşil iğne yaprakları tutarken
bir avuç karı, kar gözlerinde ağlarken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!