Bir zamir bile olamadım cümlende
Yüklemlerine gizlenmişim, hapsolmuşum
Oyum ben
Anma adımı,
Dudakların incinmesin,
Yârim gönlüme hep bir kuyu kazardı
Beni içine atar, bir de ateş yakardı
Yâr işkence ederken beden hep susardı
Emin olun, inanmasam bir amentü doğardı!
Beni de yâri de bir tufanla boğardı
Sırrına ermek mi aşkın, haşa ne haddime
Sen varken aşkı layık bulamam ki kendime
Hep bir hazırlık var peki bu neyin hazırlığı
Ve her hazırlıktan sonra yine ölüm yalnızlığı
Ben getireceğim amel defterini
Sözlerim yazacak sayfa sayfa
Sağından vereceğim ağlayarak
Solumu çürüttün benim
Sol yanım yasta,
Sol yanım hasta!
Sen bu şehri terk edince
Bulutlar çıldırırdı
Rüzgarlar,
Kokunla istikamet alırdı
Peşin sıra
Gül kokulu dağlara doğru…
Bir kırgınlık var üzerimde
Aşık olmuşum, bağlanmışım
Körmüşüm, sanki gözümü seninle açmışım
Sana şiir yazan biri olmak istemezdim aslında
Seninle mutlu olmak varken
Bu işe nereden bulaşmışım!
En büyük sevabım sensin
En büyük günahlarıma sebep olma,
Gel gayrı…
Umutla beklerken
Umudu unutturma
Ne umutsuz vakadır bu!
Sana çıkan yollarım
Fallarda bile çıkmaz oldu
Sahte mutluluklar yok artık
Son gemi de ufukta kayboldu…
Umutsuzluğun çatı aralarında kaptım sıtmayı
Sivri hayallerim vardı bir zamanlar
Aşk tezgahında törpülendi
Şimdi, hasta yatağımdan sesleniyorum bir bardak su, diye
Ah, bir kere...
Yâr ıslatsa dudaklarımı, narin lebleriyle
Gece mi gündüz mü yaralar beni
Ayrılıktan mıdır, sor ellerine
Arzular büyüdü paralar beni
Derbeder olursam kâr ellerine
Sevdayı saklayan cennetlik olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!