Burak Akar Şiirleri - Şair Burak Akar

Ben kumral gecenin şairi
Koynunda yılan besleyen
Gözünü kargalar oyan aşkların
Beyaz prangalı prensi!

Hazan yağmurlarının ıslaklığı saçlarımda,

Niye dinliyorum bunca şarkıyı,
Kim çıkıp gelecek aşktan kül olsam?
Kim söndürecek yürek yangınımı,
Sana adanan yürekler seninle mi süslenecek?
Ya da ebedi hicran, beyhude bekleyişlerle
Ebediyyet mi geçecek!

Her şeyin adını değiştirelim seninle
Gecenin adı hüzün olsun,
Hüznün adı acı
Acı zaten yokluğun oldu biliyorsun...
Ruhumu eriten o bakışların var ya,
Onlara ateş diyelim

Çıkmazlara savrulurken dünya
Tek çıkar yoldu kalpler bildim
Ama kötü kader
Bir sana sevdiremedim kendimi

Rızam olmadan razı oldum

Ateşsin sen;
Tapmak yasak sana
Sadece sıcaklığında ısınmak mübah
Allah üşütmesin!

Yolsun sen;

Bir ölüm sessizliğiyle gel,
Bir bela gibi gitme başımdan…
Musallat ol bana
Aşk olsun üç harfinin adı
Ama gelmedin ya,
Aşk olsun!

Üzerinde sigara söndürülmüş
Umutlarla dolu hayat
Yarasına kül basan sokak çocuğu gibi...
Sinirleri çekilmiş, ruhu alınmış...

Seslenirsin duymaz sevdiklerin,

Yolcusun sen
Haydi durma, yolcu yolunda gerek!
Düş yollara bul beni, gecenin karanlığında
Sor beni şaire, sor aşığa;
Bir çiçeğe yahut sarmaşığa,
Sor ve beni bul isterim

Bütün yarımlar kayboldu,
Yok artık elmanın öbür yarısı
Sepetimizde yarım ekmek de yok
Yarım saat oturup konuşacak kimsemiz kalmadı
Bu aşk oyununda kendi yarısahamıza hapsolduk
Benim için diğer yarı diye bir şey kalmadı

Gidiyor zaman,
Ben ardından bakıyorum
Durdurmak ne mümkün!
Beni yaktığın o gün,
Küllerim karıştı semaya