Bülent Öntaş Şiirleri - Şair Bülent Öntaş

Ve sonra beni bana vermediler
Kimliksiz düşler akademisinde çırak çıkardılar
Acımasızdı tüm yasal belgeler
Ve eksikti hayata dair tüm bilgiler

Bülent Öntaş

Sessiz gemiler gibidir bazı insanlar
sakin ve huzurlu,kendine yetecek kadar rüzgar...

Kimsesiz ağaçlar gibi boy verirler yeşil ormanda
yapayalnız ve duru, kendi ahenginde tütecek kadar cigara içer onlar...

Sabah aklımdan geçti, erkendi vakitler
Kıyamadım sevdayı uyandırmaya
Uyuyorken güneş
Ve ay gece bekçiliğinden argınken
Onu düşündüm sebepsizce
Biliyordum yaşanacak olan yeni bir gün değil

Bende Değil

Sen şimdi benden geçmiş günlerimi istiyorsun ya;
nasıl bir özlem içindeyim bir bilsen
İlk gençlik hallerimi tutabilsem ellerimle; bırakır mıyım zifir geceye
Sen benden beni istiyorsun ya; nasıl anlatayım ki bilmem

Bugün kimseyi aramadım
Bir başınayım
Sabahın köründe
Nedensiz bir iş güç telaşı
Sanki dün denizde balıklara el uzatan
Ben değildim

Üzerime alınmıyorum artık kapı,pencere tıkırtılarını
Toprağın altından kim çıkıp da gelmiş ki sen de gelesin
Dışarıda kar, kış, fırtına
Umurumda değil artık
Suyunu da eksik etmiyorum saksının
Çiçeğini yeniliyorum

Günaydın
Ben gece
Kelimeler getirdim sabahın körüne
Kimine hüzün
Kimine eğlence
Bir de adam akıllı sevdalar

Hayatta hep küçük adımlar attım
Yavaş adımlar
Sakin sakin yürüdüm bir yerden başka bir yere
Varacağım yere gitmek istemediğimden değil
Geldiğim yerden uzaklaşmamak için
Yaşadıklarımdan kopmamak için

Bugün
Beni benden söküp aldılar
Yerine koydukları ben değilim belki de
Yarısı benden
Yarısı bilinmeyen
Eski ben ve yeni ben

Gelir misin benimle diye sordu
Donakaldım
Evet dedim ona kaldım
Yola çıkar mısın dedi
Duraksadım
Peki dedim yolda kaldım