Yorulma sevgilim, üzülme,
Boğma kalbini düşünceyle.
Hayat bir rüya, bir kıvılcım,
Sen gül yeter, ben yanarım.
Yüklenme kederlere boşuna,
Serseri mayın gibiyim,nereye gideyim.
Keyfim yok canım burnumda
sahte gülüşler edindim.
Üçüncüde fark ettim
Meyhanenin dumanlı köşesinde,
Bir yalnızlık çöker hepimize,
Mazide ki anılar peşimizde,
Kemancı, o besteyi çalma bu akşam.
Dizlerim titrer bu derin sızıda,
Bir pus çöktü gözlerime,
Tanıyamadım kendimi.
Dünya, acıdan başka ne?
Bir kapı açtım, kim girdi?
Kaderdi belki, belki yalan,
Bir martı sesiyle uyanır sabah,
çamurdan ağır bir gökyüzüyle.
Elinde süpürge, koca bir kent,
görmüyor bile onu, biliyor oysa.
Bilmem kaçıncı sigarasını yakar,
Göğsümdeki Hicaz, bir sızı, bir taş,
Ney’le konuşmuş sabaha kadar.
Kim anlar uykusuz akşamları,
Dilbeste dökülür, kalp susar.
Usul çatırdar, çıkrık döner mi?
Esti yine gönlüme her makamdan keder
Çok çekmedim mi muhayyer artık yeter
Ermişiz zirvesine her muhabbette heder
Yara oldu sinemde telli yaylı ve nefesliler
Bitmeyen bir nöbet gibi,
Uykusuz gözler bakıyor,
Yorgun beden direniyor,
Zaman kederi saklıyor.
Aynada gülen yüzüm,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!