Yurdu işgal eden leş kargaları,
Kovdun üstümüzden, sen Osmaniyelim.
Rahime Hatunlar, Kadir Çavuşlar,
Şimdi cennettedir, bil Osmaniyelim.
Boşuna mı verdin? Onca şehidi,
Duy Ankara, Duy Türkiye,
Mutlu Şehir, Osmaniye,
O, layıktır her sevgiye,
Mutlu Şehir, Osmaniye,
Bahçeleri gül kokulu,
Yeryüzünde hak din; bir tek islamdır,
Kim ne derse desin, bunu bil gardaş.
Hoşgörüymüş, diyalogmuş palavra,
Misyoneri, riyakârı gör gardaş.
Tor taya tedbirsiz asla binilmez,
Bahar bitti bizde, yaklaşıyor yaz.
Eridi dağlarda kar yavaş, yavaş.
Keklikler çiftleşti, eş, eş oldular.
Yükseliyor artık toz yavaş, yavaş.
Nergisler büyüdü boy, boy oldular.
Dünyaya açtım gözümü,
İşittim tatlı sözünü.
Ağladım, güldürdün yüzümü.
Benim canım anneciğim.
Kardan ak sütünü verdin,
Lale mor menekşe, nergis topladım.
Karanfil,sümbülü gülü kokladım.
Sevgisini hep içimde sakladım.
Osmaniye’m, sen başkasın, bambaşka,
Seni düşündükçe gelirim aşka.
Ben Anadolu yum,
Dağlarım inişli yokuşlu,
Her nedense, bilinmez, ama
Göz pınarlarım hep yaşlı.
Ben Anadolu yum,
Özledim dostları, canı gönülden,
Yok, olası gurbet, olmaz olaydın,
Her nefeste ah çekerim derinden.
Yeter bu hasretlik, bitsin be gurbet.
Kim icat ettiyse iflah olmasın,
Bu gün sizi ne hoş sürprizler bekler,
Uyanın dostlarım, bak sabah oldu,
Güneş ışıkları, öptü yüzlerden,
Günaydın dostlarım, bak sabah oldu.
Bismillah diyerek, koyulun işe,
Bu dünyanın nesi var ki güvenem
Almadı mı? cananları, canları.
Kimler bel bağlayıp, kim güvenmedi.
Yokmuş adaletin, yokmuş ne bilem.
Kimine cennetten ırmaklar verdi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!