Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

Meğer ben sizi hiç mi hiç tanıyamamışım
Eninde sonunda bir dost buldum sanmışım
Rahatlıkla bütün sırlarımı paylaşmıştım
Aklı başında aydın bir sırdaşım var derken
Lakin ummadığım bir şekilde aldanmışım.

AKROSTİŞLER
Bilal
Bilal derler adıma asla sözümden dönmem
İncedir ruh hallerim yalan dolan bilemem
Lütfet bana gönlünü ömrünce yaşatayım
Aydınlıktır hedefim sevgide kusur etmem

Ey insan oğlu bu dünya fanidir
Bilesin kimseye baki değildir
Boşuna kendini kandırıp durma
Az yaşa çok yaşa sonun bellidir.

İçindeki hırsın bir türlü bitmez

***SILA ÖZLENİR ***
Doğduğum toprağın ansam adını
Doğal besinlerin alsam tadını
Her zaman yaparız köyün yadını
Örf ve adetlere uyan özlenir…

Tüm hüzünlüler, dertliler, kederliler
hatta neşeden içenler bile
bizim sırdaşın meyhanesinde toplanır.
orada herkes eşit, herkes arkadaştır
hiç tanımadığın bile senin candan sırdaşın olur
bu gece yine oraya gideceğim

Yeni bir dünyalar kurmuştum
Seni gördüğüm gün gönül köşkümde
Geceler mehtaba
Çöl yağmura kavuşsun
Hasretlikler bitsin istemiştim
İç çekişlerimdeki sızıların

Söz, Canım Dedi
Ateşle oynama dediğim zaman
Ne çıkar birlikte yanalım dedi
Öyleyse Ben sana olurum derman
Gerek yok ben zaten volkanım dedi.

Sözlerim Ağlar
Bugün benim canım çok sıkılıyor
Üstüme üstüme geliyor dağlar
İçim pek dar sanki ruhum çıkıyor
Kalmadı umudun gözlerim ağlar.

Her konuşan dili gerçekçi sanma
Kalbinin yön verdiği gözü dinle
Her lafa her söze inanıp kanma
Yürekten dökülen sözü dinle.

Yokluk ile büyüdüm varlığı da yaşadım
Hiçbir haz alamadım bu yalancı dünyadan
Yaşamı zehir eden ülkem içinde kaldım
Neler geldi neler geçti şu garip başımdan.