Hiç bir şey hiç kimsenin yüzünden değil aslında,
Her şey herkesin yüzünden.
Herkes herşeyden sorumlu aslında,
Birçok kişi birçok şeyin farkında.
Ne yazık ki,
Bazıları bazı şeyleri umursamıyor.
Ben, sen, o,
Biz, siz, onlar.
Hepimiz bir hayalin peşinden koşuyoruz.
Tıpkı,
Işıga uçan pervaneler gibi.
Aşk bir hayal...
Yatakların altına bakıyorum bir bir,
Koltukların arkasına,
Sehpaların altına...
Hatta...
Kitaplarımın içine bile bakıyorum.
Annem soruyor:
Sen rüzgarla yarışan bir hırçın at
Sen...
Hep en yükseklerde olmak isteyen
Mağrur bir kartal...
Sen...
Ormanın en kuytu köşelerinde yalnız bir kurt..
İnsanız,
Kalbimiz sevgi dolu.
İnsanız, umutları, rüyalarıyla.
Renkleri ne olursa olsun gözlerin,
Cam rengi akan yaşlar.
Olamaz mı yani...
Çokmu geç bu yürek için.
Çokmu zor yeniden sevebilmek.
Çokmu uzak sevilmek.
O zaman,
Hala ağlıyorsa çocuklar bir yerlerde,
Anaların bağrı yanık, gözü yaşlıysa...
Uzanan dost ellere aldırmıyorsa birileri,
Çalındığında yüzlere kapanıyorsa kapılar,
Bir yerlerde töreye kurban veriliyorsa gencecik yürekler,
Kan hala en tatlı şatapsa bazı dudaklarda,
Bazen güneşten daha çok yakıyor
Bir damla yağmur insanın tenini.
Ve,
Yüreğinde mutlaka kalıyor
Sevdadan bir iz.
Buldun mu yerime birini?
Yoksa hala bekliyormusun
Seni benden çok seveceklerini.
Yüreğin boşluğumu doldurma çabasında mı?
Yoksa,
Sen dağların asi çiçeği
Kış güneşine alayla gülen.
Sen kalbimin karlı bahçelerinde
Zamansız açan kardelen.
Kopardım dalından,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!