Ben seni hiç özlemedim Şiiri - Hatice Ak

bu günde diğerlerinden farksız herhangi bir gün işte
gene buradayım, yanımda olmanı hayal ettiğim parkta
sana sözünü ettiğim çınar ağacına yasladım sırtımı da
gözlerim uzaklara, geleceğin yöne dalmış öylesine
kim bilir ne hayaller kuruyordum umutsuzca ki
bu hüzün bulutlu tebessümler yerleşmişti yüzüme

zihnim yerdeki safran rengi yaprağa odaklanmışken
sırtıma bu sürünüp geçen de kim..? demeye kalmadı
baktım, başını koltuk altıma dayamaya çalışan bir kedi
dokunmuyorum…o da tek başına buralarda
kendi iç güdülerince her canlıdan şefkat bekliyor belli ki

//...biraz ileride el ele tutuşmuş bir çift oturuyor
bana biraz abes gelse de, sarmaş dolaş olmaları
onlar hayatlarından oldukça memnun görünüyor…//

güz kızılına boyanan güneş batmak üzere
evin yolunu tutmamın zamanı da geldi ya
hani belki gelirsin diye beklese miydim biraz daha

çınar ağacının gölgesinde, elimdeki umut değneğiyle
şekiller çiziyorum toprağa,
her biri sen olup birden çoğalıyor, gelmişsin
yanımdasın, beklediğime değdi diyorum içimden
nasıl fark etmemişim, elin de omuzumdaymış meğer

etraf birden aydınlanıyor, ama gözlerim...?
gözlerime neler oluyor, kızgın yağ dökülmüş sanki
cayır cayır yanıyor, aslında gözlerim mi yanan
yoksa yüreğim mi? burasını ayırt edemiyorum inan

ya boğazım, sanki idam sehpasındayım
urgan geçmiş gibi boğazıma
düğümler nefes almama engel
burnumun direğindeki sızı da neyin nesi
ürperiyorum

oysa ben seni hiç özlemedim ki...
ben...seni... hiç... özlemedim...

20.10.2010