Bekir Özcan Şiirleri - Şair Bekir Özcan

Güzel; çarşaf, pardösü, şalvar, giymek,
İşte budur takva ile amel etmek demek.
Ancak şeklen Müslümanlık hiç olunmaz,
Önemli olan zalim kör nefsi gemlemek.

Hırka, takke, cübbe, post, sarık sarmak;

Ah! Dostum,
dünya nasıl memleket
Anne sinesinden ayrılıp
Kundakta yatma gurbet

Uyurken mışıl mışıl

İşte sevgine sevgi muhabbetine muhabbet
Hep böyle olmasını istiyorum sonsuza dek
Bitmesin ebediyen sürsün bu eşsiz sohbet
İstiyorsan ebediyette böyle bir muhabbet
Biraz da çekmeliyiz burada zahmet
Allah’ hım yok mudur? “zahmetsiz rahmet”

Aşk, gözle başlayıp,
Düşer hayalin eline
Gelir daim göz önüne,
Yerleşir beyine
Kalpte filizlenip,
Ruhta kökleşir

Hayal ediyorum mutluluğun ebedi yolunu
Zorluyorum kendimi sevgim için şuurumu
İşte o zaman göreceksin benim durumumu
Dersin ne oldu sana, şaşırdın mı sen yolunu

İstiyorum aşkımla ebedi yaşamak

Pek acelesi var yapılacak işler çok
Çocukluğunda bile anlayanı yok

Ağabeyi Abdullah’ın ilmine kaldı hayran
Verdi kararı, öğrenip ilmi, edecekti bayram

Şanlı Osmanlıyı dağıtacak gelecek yıllar
Yüz binlerce gazi şehit verecekti analar

Dünya devletleri yeniden şekillenecek
Doğacak güneş kâinata başka tesir edecek

Aşk çile çile yumak
Ateş ortasında donmak
Gülün güzelliğine değil
Dikenine katlanmak

Aşk, buzullarda yanmak

Ayrılmayalım hiç, bu fani âlemde de
Yoksa yalnız kalırız, ebediyen ahirette
Ebediyet için katlanalım biraz zahmete
O zaman beraber yürüyeceğiz ebediyete

Allah, ebedi bir âlem olduğunu vaat eder

Al yanaklı, zeytin gözlü hilal kaşlı
Ok gibi kirpikler, ceylan bakışlı
Billur yüzlü, tatlı dilli, az da edalı
Bu “Aydın’ın güzelidir”, iyi tanı

Badem gözlü, pembe dudaklı