Bekir Özcan Şiirleri - Şair Bekir Özcan

Meydana geldi meşhur otuz bir Mart hadisesi
Yatıştırmak için çıktı “Bediüzzaman’ın” gür sesi

Bu sedaya kulak verenler erdi kurtuluşa
Söz dinlemeyenler mahkûm oldu idama

Bin dokuz yüz on bir yılının kışında geldi Şam’a
Âlimler ısrarla bir hutbe oku dedi Bediüzzaman’a

Yüz âlim vardı on bine yakın cemaat içinde
Okudu o meşhur hutbeyi Emevi camisinde

Bu gece bak gör, neler olacak neler
Yüce Allah, nelere kadirmiş meğer
Düştü su damlacıkları ana rahmine
Binlerce çocuk doğdu, dünya âlemine

Kimi süt dahi emmedi, doymadı anasına

Arkadaş! Dünyada ebediyen durmak yasak
Mümkün mü hiç? Ölümün sesini susturmak

Hele, kalpteki ebet duygusunu kazıyıp atmak
Mezar yolunu hemen kapatabilirsen kapat

Ölünce, bütün eş dost akraba toplanır
Yıllardır görüşemeyenlerle sohbet yapılır
Ayrılığa, can yoldaşlar derinden üzülür
Canı cananların kalp göz yaşı süzülür

Dostların görüşmesine, oldum vesile

Ağır ağır pişiriyordu felek olayların içinde
Bundan daha kötü şartlar gelecekti istikbalde

Genç yaşta atılır siyasi hayata Mardin’de
İkinci olmuştur sürgün, giderken Bitlis’e

Bu gece bak gör, neler olacak neler
Felek, nelere kadirmiş meğer
Dünya da yaşamak, her şeye değer
Çünkü ebediyetin yolu, dünyadan geçer

Kara delikler, yıldızlar yutacak

Gözlerinin etrafa sevgi saçan nurani rengi
O yumuşak saçlarının sümbül gibi teli
Sana karşı olan saf ter temiz sevgi
Gülleri kıskandırıp bülbülü ediyor deli

Ayrılık zamanındaki o mahzun masum gülüşün

Durmuştu güneş dünya yok
Ceset içinde ruh yok
Anılan zamanda vakit yok
Hayatta ama can yok

Kabirde yalnız dostlar yok

Sevmek istiyorum sevdiklerimi,
-sonsuza dek, ebediyen
Geçici de olsa ayrılamıyorum,
-can dostlarımdan ben

Ne olur durdurun şu zamanı,