Bekir Özcan Şiirleri - Şair Bekir Özcan

Ah! Görülse de sevgi, sevgime bir baksan
Dünya ya sevgimi anlatmaya çalışsan
Tüm insanlık diline çevirip yayıp dağıtsan
Farkı olmayacak Leyla'nın, Mecnun’undan

Anlamaya çalışsan aşkımı, kazanıp elde etmeye

Bankta oturmuş,
beli bükülmüş,
ihtiyar nine gördüm
Nasılsın anneciğim diye,
hemen yanına oturdum

Nurs’da; Nuriye’den doğma, baba adı Mirza
Doğumdan sonra göbek ismi olsun denildi Rıza

Hem dünya hem de ahiret’de, mesut olsun denir
Kâinat kitabı Kuran’dan alınıp, “Said” diye söylenir

Mardin’in meşhur Ulu Camii minaresinde
Garip bir delikanlı görünür şerefesinde

Şerefedeki demir korkuluğun üstüne çıkar
Halk korku, heyecan, içinde bu gence bakar

Aslı'nın; fani olduğunu, Kerem anlar,
İlahi ebediyet için, kavrulup yanar
Mecnun, Leyla'sını arar her yerde,
Bulamayınca çöllerde,
Eder dua, Rabbı Rahime
Ebedi olmak için cennette

Aşk; uğruna delmektir dağları
Mecnun gibi gezmektir ovaları
Kerem olup, çıtır çıtır yanmak
Aslı’nın aşkı gibi, sır olup kaybolmak

Çile yumağını sabırla sarıp

Dünyadan ayrılacağız amma
Sizden ayrılmak zor geliyor
Alemden ölüp gideceğiz ama
Görmeden sizi, gitmek zor geliyor

Vermiş Yüce Mevlam bu aşkı

Zengin ancak, açlıktan ölenleri gördüm
Su kaynağında, susuz kalanları görüm
Nimet içinde, fakirlik çekenleri gördüm
Sıhhat içinde, hastalık çekenleri gördüm

Gündüzdü ama, gece diye uyuyanları gördüm

Hani nerede? Gençlikteki çekici güzellikler
Çok mutlu sevinçli geçirdiğin o tatlı günler

Gülücükler attığın, kahkahalar patlattığın sözler
Bu alem de kalacak mı sandın kendini ebediyen

Biliyorum sendeki,
-gülün aşkı değil bülbül?
Doğru değil mi?
-başka birini istiyor senin gönlün

Fani gül için değer mi,