Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Mevlâ’m istemiş de yaratmış seni,
İyi ki doğdun, mutlu yaşa dilerim.
Elbet görür, korkma, boyun bükeni;
İyi ki doğdun, mutlu yaşa dilerim.

Kaderde ne varsa görülür elbet,

Hayal aleminde yalnız yaşarken,
Bir ümit peşinden her gün koşarken,
Geldik yar ucuna hemen düşerken,
Kader attı bizi gurbet illere.

Çoktandır özledim güzel vatanı,

Kader dedikleri bumudur bilmem,
Dertlere garg etti doldurdu beni,
Izdırap çekerim, ağlarım gülmem,
Daha gonca iken soldurdu beni.

Aşka esir etti garip gönlümü,

Bir zaman gönlümün sultanı sendin,
Kader diye bağlandım, sana sevdiğim.
Gittin bir başkaca yarle evlendin;
Kader diye ağladım sana sevdiğim.

Bazen çok ağladım bazen de güldüm,

Seninle biçilmiş kaderime bak
Aylardır hasrete yandırdı beni.
Gün be gün halini ederim merak;
Dert etme deyip de kandırdı beni.

Mihmanın olup ta hatır soramam,

Kaderim olsaydın kara gözlü kız,
Seni alır sana götürürdüm ben.
Ben yerde bir zerre, sen gökte yıldız;
Yüreğimi sana getirirdim ben.

Dün dünde kalmasın, diye severdim,

İndim mekânına dostum var diye,
Yıllarca imrendim sana yâr diye,
Aşkınla yoğruldum, döndüm deliye,
Düzenden düzene soktun sevgilim,

Sanma ki, aylak aylak, köşe bucak geziyor,
Sevdalıdır bu gönül, deryalarda yüzüyor,
Vurulmuş bir dilbere, kaderini yazıyor,
Aldanma gençliğine, ikimiz bir boydayız:
Güvenme varlığına, hepimiz bir boydayız.

Düşlerime gir de göreyim seni,
Anam diye diye arayım seni,
Bilmem ki kimlere sorayım seni,
Anam benim anam kadersiz anam.

On altı yaşımda anasız kaldım,

Kahpe felek sana nettim neğledim,
Daha genç yaşımda büktün belimi.
Bunca yıldır yarle gönül eyledim;
Bir kerecik tutturmadın elini.

Aşkın ateşiyle yandıkça yandım,