Bekir Karaçam Şiirleri - Şair Bekir Karaçam

Benim gözlerimle bak gözlerine,
Bak da yanağına, sen bile şaşır.
Benim yüreğimle gir ki kalbine;
Gir ki o gönlüne, sen bile şaşır.

Hep seni görürüm rüyalarımda,

İndirdim gönlümü yüce dağlardan,
Hatırın soracak, sana gönderdim.
Üzüm aldı sevda yüklü bağlardan;
Hediye verecek, sana gönderdim.

Haftalardır hasretine yanıyor,

Ani karar verme iyice düşün,
Düşündüğün insan seni seviyor.
Düşün ki, öylece rast gitsin işin;
Düşündüğün insan seni seviyor.

Çok şey istemiyor sevdiğin senden,

Çile çekmek için doğdum herhalde,
Ne gönlüm şen oldu, ne yüzüm güldü.
Yaşamak niye ki söyle o halde;
Ne gönlüm şen oldu, ne yüzüm güldü.

Aklım erdiği gün hasrete yandım,

Gönlünün sesini dinleme her an,
Vicdanın sesini duyanlardan ol.
Ömrün tükenmesin boşu boşuna;
Üst üste bir şeyler koyanlardan ol.

Sev küçüklerini göster hürmetin,

Yorgan döşek karı hasta,
Üç torundan biri hasta,
Ailenin piri hasta,
Aman durma tez gel doktor.

Nezle grip karışıyor,

Hep hasret yağdırdın kara bağrıma,
Sen senin dediğin o kişiymişsin.
Kulak vermedin ki bunca çağrıma;
Sen senin dediğin o kişiymişsin.

Yaktın yüreğimi aşk ile nara,

Gayri bu sensizlik yetti canıma,
Nere varır böyle halımız bizim.
Endamlı bakışın girdi kanıma;
Hep aşkı konuşur dilimiz bizim.

Moralini yüksek tut, kafanı bozma,
Şükret yaradan’ a, be Hasan emmi.
Başını bekliyor, teyzeye kızma;
Sen benim canımsın, de Hasan emmi.

Kaderde ne varsa, o olur elbet,

Ey benim sevgili güzel meleğim,
Sevdalanmış idin, bana bir zaman.
Nasıldı fermanın, neydi dileğin;
Bende tutulmuştum, sana bir zaman.

Hasretine yandık boş hayallerin,