Behçet Gülenay Şiirleri - Şair Behçet Gü ...

Çiçeğe duran nar gibiyim
Hangi yanımı yaslasam aşka
Deli bir tay gibi kanayarak
Gönlüme bir keder çöker simsiyah
Küflenmiş incir çekirdeği gibi
Damar damar tomurcuklanan

Karanlık bir kuyudur koğuşlar
Her tonda düş var gözlerimde
Gecenin tadı var yudumladığım her çayda
Yarasalar dadanır gündüzlerime
Hiç bir şey yazamıyorum duvarlara
Senin için

Sen Afrikalı bir çocuğun
İpini elinden kaçırdığı mavi benekli
beyaz uçurtmam
Bir sevmektir,
...................yaşamak,
Güzel şey

bakakaldı gözlerimiz
uzak uçan beyaz güvercinlerin arkasından
sevgisiz bıraktık
soğuklarda penceremize konan küçük kırlangıçları
ve kanatları titreyerek ölürdü serçeler
birilerinin vazolarında solardı,

Hey ne güzelsiniz!
Selam size
Sizi seviyorum tüm insanlar
Nedeni olmadan
Herkes için yaşamak
Herkesi sevmek

nikâhı düştü sevme sanatının
bu gayrı meşru çocuk kimin?
ne bakir bir umutta iffet
ne anaç bir uyumda bahar isteği
sahipsiz döküntü bir döldür insanlık

sıcacıktır güneş ama
herkesi ısıtır
güzeldir bahar ırmağın kıyısına inince
ama herkes güzelliğinden faydalanır
beni öyle sevme
beni gül gibi sevme

ortadoğu’nun bağrında babasız doğan çocuk benim
afrika’nın en ücrasında bir kadınım
bebesinin açlığına meme olamayan
saçları okşanmamış genç bir kızım avrupa’nın lüksünde
halhallı dilberlerin aşkıynan bilenmişim
onurlu yiğitlerin gönlünde acının cilalanmış haliyim

uyanır uyanmaz çıkıp balkona
serin bir mağara gibi karşıma durup
öyle bak(ma) bana nefise
gözlerin, gözlerin… söyleyemem
darmadağın ediyor insanı

bulup bulup kaybettiğim ülke
mozart’ın klavsenindeki en güzel nota
en çok güller öpmüştür dudaklarını
bundandır dudaklarının tatlı kıvrımlarında
kanat çırpan sevişgen kuşlar