Behçet Gülenay Şiirleri - Şair Behçet Gü ...

bir çocuğun gözlerinden biriktirdim bu yaşları
tüm insanlar içindir kaygım…

aldılar işte gözlerimden gökyüzünü
öfke tütüyor bacalar
üzerimize salınan kirli maviye el sallayarak

hâlâ martılar kanat çırpıyor sesine insanın
hâlâ kafesteki kanarya
en az bir çalı kuşu kadar
can atıyor yaşamaya, imlasız
ve ben hâlâ güzel masallara inanıyorum
hâlâ resim çektirecek kadar

Sıyır perdeyi, aç pencereyi yazmanı düşür
Kar yüreğindeki sevdayı, ak içime
Bozguna uğrat beni
...............................sürgün et kendine
Hani toprağı çatlatır ya filizlenir tohum
İşte öyle bir şey…

Yorulmayan iki kanadım olsa
Mırıldanan şu ağaçlara
Uykudan uyanmayan taşlara
Gülen güle konmadan uçsam

Şarkısını bitirmeyen dereye

Üzerimde bir deli gömleği
Cebinde dilencilerden çaldığım parayla
Sokaklara karıştım
Sokaklar sağır, sokaklar dilsiz
Sokaklar çıplak, sokaklar üşüyor
Uykusu kaçan bir hasta gibi kusuyor sokaklar

ne zaman gözlerine eğilsem bir kadının
derinliğinde seni yüzerim istanbul
yüreğime zift damıtan bir gecesin
fatihin olurum
gül dudaklarıyla övdü beni en sevgili
bundandır lâlelerine müptela olduğum

bir çocuk uyanıyor uykudan nisan gözlü
mavi bir tebessümle
iğde kokularına uçuşuyor kelebekler
filizlenmiş “b” harfine özdeş elif çiçeği
en sert yerinde bir kayanın
“e” harfine yaslanmış bir ceviz ağacı

ey canımın cananı!
nerde bir güzel görsem, o güzelde seni ararım
ruhumun yıkıntılarına bir tohum düşer
gül gül gülşen olur çöllerim
zerre güneş, damla derya olur
uzaklar yakın.

fosforlu nefret kaynıyor sarnıçlar
bunlar kuş ölüsü değil, insan
siyah dakikalarda oturup ağlayarak
tarihin her harfine dipnot düşüyorum
yaş olup bir babanın gözlerine düşüyorum

hejar
ilk ve son destan
zin’in gönlünde çiçeklenen mahpus aşk
ferhad’ın gürzünün sesi
on sekizlik delikanlıların yüreği
aşk ayığı