"şair Neylî" Neylesin? Şiiri - Emin Keven

Başlıksız şiir

Konuşmak, dertleşmek eskisi gibi
Yeniden heyecanlanmak,
Maziye dönmek bazen,
Kim bilir belki de mutlu eder seni.
Unutma dostunu,
O hiç unutmadı seni.
Biz hep dostuz, kardeşiz.
Hayat acımasız be dostum!
Her şeye inat yine de gül.
Fayda gelmez, öfkeden, kinden.
Unutulmak çok kötü dostum.
Bitmez bu saçma şiir.
Şiir de değil, sadece kelime yığını
Kelimeler bir şeyler söyledi.
Ya söylenmeyenler,
Yazılmaz ki, göz yaşı,
Ayrılık dile gelmedi hiç.

Bir gün sever gibi oldun birini…
Belki de sevdin.
Nedendir bilinmez, ayrıldınız sonra.
Hayaller yarım kalmıştı,
Hayat her şeyi yaşatmıştı.
Zaman da sen de yılmadınız.
Bir pazar günüydü,
Evlendiniz, şimdi mutluydun.
Umutların yeniden canlanmıştı.
Gelecek yeniden şekillenecekti.
Bu arada okulda bitmişti.
Hem sevindin hem üzüldün.
Ayrılıkları yaşadığın için hüzünlü,
Yenilikleri yaşayacağın için de mutluydun.
Aradan geçen birkaç yıl…
Çocuğun oldu, yeni dostların oldu.
Eskiler unutuldu mu bilmem!
Lakin uzaklardaydın, duyulmuyordu sesin.

Hiçbir şey yapmak istememiştin bir gün,
Hatta, Ben niye yaşıyorum ki,
Hep hüznü mü avutacağım ben,
Acılara dayanacak gücün kalmamıştı sanki
Ama yine de yaşamalıyım der gibiydin
Babandan memnun değildin.
Nasıl memnun olabilirdin ki?
Bir gün olsun ilgilenmedi seninle.
En azından sen öyle söylüyordun.
"Kızım bir derdin var mı?" demedi.
Kızıp, bağırıp çağırdı,
Ne sevdi ne de güldü yüzünüze.
Yine de babandı o senin.
Onun da vardır sevilecek bir yanı.
Neşeli insandı, güldürürdü bazen
Yoksa öyle değil miydi?
Bence öyleydi.Beni güldürmüştü.
Zaman zaman ağlamak istedin
Doyasıya göz yaşı dökmek,
Birilerine olabildiğince açılmak istedin,
Açılamadın hep içine attın.
Kim bilir belki bazen sessizce,
Ağladın hem de hıçkıra hıçkıra…

Bitmez be kardeşim bu şiir!
Şükran teyze, babaanne
Neccez gari şekliyle söylenen o saf sözler,
Hep kulağımda.

Yaşananların acısını çıkarma birilerinden
Hele Sami Abiden hiç çıkarma
O her zaman anlayışla karşıladı seni.
Bitiriyorum bu şiiri,
Biterken bir şiir daha

Çok uzaklardasın arkadaşım,
Geçmişi her an hatırlatırsın.
Güzel günler yaşamıştık.
Dostluk bir hayal değildi,
Yaşananlar hayatın kendisiydi.
Gelecekte yine dost olacaktık,
Sımsıkı hayata sarılacaktık.
Yılmadan, bıkmadan çalışacaktık.

Hani yağmur yağmıştı bir akşamüstü.
Sınava geç kalmıştık.
Ellerim titriyordu,
Sen de üşüyordun.
Sınavdan sonra mutluyduk,
İstediğimiz, beklediğimiz sorulardı.
Sonuç açıklandığı gün,
Çocuk olmuştuk
Şair "Neyli'dendi sorular.
Neylî işte !
Bildiğimiz Neylî !