Başak Tarım Şiirleri - Şair Başak Tarım

Onların yanında durma!
Yakışmıyor...
Onlarla birlik olma,
Çirkin duruyor -dedi şair;
Gözlerin,o gözlerin,
Bir ülkeyi devirir.

Kahpe bir kadındı zaman,
Hangi ara oynaşacağı belli değildi yalnızlıkla;
Hangi aralıkta yüzüne vuracağı belli değildi rüzgarını…
Hangi maskesini fırlatacaktı o güzel yüzünden söküp,
Nasıl gösterecekti çirkin yüzünü?
Şuh kahkahalarında boğulurken alkollü bir gülümsemenin,

Ciğerimin ucu tutuştu şimdi,
İçime az evvel doğmuştu,
Henüz doğmamış sancılar.
Saklandığı yerlerde yanmaya başladı...
Hangi kirli duvarlarda gezinir şimdi gözbebeklerin?
Hangi koyu gecelerin betonuna çarpar o 'canım' nefesin?

Bugün çok çaresizim,
Çok!
Bir ateş var sol tarafımda bilmediğim...
Bir kapı var kocaman,çekipte gidemediğim.

Herşeyi koynuna saklayan geceye saklıyorsun kendini…
Ürkekliğin bir kedinin kıvrak hareketlerini andırırken,
Kayboluveriyor gecenin koynunda ısınarak…
Gece sana öyle ki dost,
Gündüzün açıklarını kapatıyor…
Düş kırıklıklarını ardında bırakıp, hayal olup yaralarını sarıyor,

Hani eski filmlerden kalan,derme çatma bir eve benzerdin ya,
Gözlerin kan çanağı; gelmiş, geçmiş tüm zamanlardan çalınmış bir 'an' a benzerdi.
Donakalırdım gözlerine baktığım zaman,
Susardım tüm şiirlerimi sana.
Susardık!
Sen beni, ben seni...

Yüzümü boyayın ben ölürken,

Herşey eskisinden de iyi olmalı,

İyi hissettirin bana kendimi giderken,

İstanbulun neresi güzel anlamıyorum,
Kalabalıkta kaybolmalar,
Sağda solda ağlaşmallar,
Vıgır vıgır insanlar,
Kıyıda köşede hafif meşrep konuşmalar,
Görmezden gelmeler,

Suratını boyamış bir palyaçoydum ben,

Boya küpüne düşmeden mutlu edemezdim insanları...

Görseler gerçek yüzümü,

Kelimeleri ağlattığın bir sonbaharda,
Çocuksu gülüşlerimi ben hep sana sakladım.
Oysa sen hiç bilmedin ki kelimelerle beraber bende ağladım.
Çocuksu gülüşlerimi bir maske gibi yüzümden yırtarken sen,
Karalar mı bana bağlan dı? Yoksa ben mi karalar bağladım?
Yokluğunun en acı verdiği yerdeydim…