Bankta konaklamak Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Bir ilkbahar gününün son çeyreğinde
Parkta ; az güneşli,az rüzgarlı bol hüzünlü
Bir anın deminde bol güvercinli
Rüzgarın kendince yapraklarla söyleyişinin arefesinde...
Ve yeni doğmaya çalışan bir çocuğun
Bir türlü gelmeyişi
Sezaryenla alınmış bir çocuk gibi
Anlamsız ağlayislarina aldırış edilmeden
Bir çocuk gibi ,bir hayat gibi
Bir bankta oturup rüzgarın hafif hafif savurduğu
Dalgalı saçlarıma dokunuyor anılarım
Rüzgar hatırlatıyor çoğu şeyin geçtiğini
Ve hatırlatıyor zamanın bir rüzgar gibi geride bıraktıklarını
Ve ara ara dalgınlıkların gölgesinde
Bir rüzgar uyandırıyor bankalarda
Bir rüya gibi ancak tabiri henüz yapılamadığı bir rüya..
Bir güvercin uçtu aniden tepemden
Bir dala kondu konacak dalı buldu
Bir köpek az ilerde sahibinden fırlatılan topu havada tuttu
Bir köpek bir sadakat bir oyun bir ödül
Parkta yalnız olmak
Yalnızlık çoğu zaman lüks olmuştur benim için
Çoğu zaman kendimi dinlemek isterken
Şimdi bir yabancı şehirde ve yalnız ilkbaharla
Bir rüya mı hayal mi yoksa kâbus mu
Bir ilkbaharın uyumundaki
tek uyumsuzluğuyum
Armoninin dışına taşmış bir bireyim
Ve bir telefon çalışı beni gerçek hayatta uyandırıyor
Meğer gerçek sandığımız hayat da hep uyutuyor
Uyanmak , yürümek ve gitmek gerekiyor...