Bahadır Arif Mete Şiirleri - Şair Bahadı ...

Üşüyor bankları şehrimin…
Yol geçen hanı sanki.
Konuyor güvercinler yine,
Göçüyor gönüller eskiye!
Doluşuyor şehrime,
Adını bilmediğim

Alıp hayalini,
Seni anlattım gökyüzüne!
Bir tutam;
Saçıp ışıltını,
Uzatırcasına ellerimi,
Sonsuzluğa…

Sen olan;
Bir dünya istiyorum.
Sende dönsün pervane,
Her yerde.
Küçülsem…
Senle büyüsem!

Alıp gitsem seni buralardan!
Gelmelisin…
Söz şiirler okurum sana hep!
Muhtacım.
En büyük hediyem!
Her şeyden çok;

şimdi bir ses uğultusu kulaklarımda,
tüter zihnimden köyüme.
beni alıp taaa uzaklara...
çocukluğuma atan kalabalıklara!
tertemiz dünya'nın bozulmamış erleriydik,
birimiz şarkta birimiz garpta,

Ey koca şehrim…
Çalmıyor artık eski kasetler,
Sanki arabesk yerde asık suratlar,
Sahte gülüşler içte haset.
Vicdanlar hasta sanırsın sakat, bir de yasta!

Ceziretü’l-arab’tayım gecenin ortasında,
biri Mekke biri Yesrib kimi de Taif!
sofralar kurulmuş…
zemzem ve hurmalardan.
cennet bahçesi var.
kimi çocuk kimi kırlangıçlar!

Canımdan öte can!
Soy yanımdan arta kalan…
Yokluğunun kuytusunda,
Oynatamazdım parmaklarımı.
Yüreğim…
Nasırdan tutar olmuştu!

Seslenirim göz nurum…
Düşünüp kirpiklerini her seferinde,
Yokluğunun zifiri arefesinde!
Olsa da gamlı gönlüm…
Serçe kuşum,
Bülbülüm,

Sordular…
Seni benden!
Gecenin bir yarısında,
Düşünce aklımın karasında…
Terk edilmiş sensiz bedenimden!
Usul usul…