açtığımda esaret zincirini duygularının
sev tebessümdü beliren dudaklarının sesi
kavramlar çarpışıyordu baktıkça ürkek
ıkına sıkına yürüyen dalgalar misali
meramın satıyordu sırılsıklam bir yürek
sevgisin sırtlamış koyulmuştu artık yola
durulurken yağmur gözyaşlarıyla günde
seyrü/sefada geçiyordu gençliği ömrün
vaktinde erişmek için menzile kurşun
ağıtlar yaktırıyordu geceye geleceği
rehavet genleşmişti anlıkta sonra
sarkacında sallanıyordu sası başı
bastığın toprakların herbirinde ben
ektiğin fidanların dallarında ben
biri diğerinden ala
peşinsıra boy veren güller görmüşüm
hir biri birinden ala
peşin sıra boy veren
Kanatları kırılmış da olsa
Yapayalnız
okyanusta bir damla da kalsa
kabuğunda yaşayan bir midye gibi
aldırmaz bukalemun tarzı yaşayan
etrafında dönen dolaplara
Biri disiligiyle anılır digeri kişiliğiyle
Dişilik her canlıda zaten mevcut
İnsan olma kisiliktedir
Kişilik yüreklerde kalır.
ölüm sessizliği ile bir gece duruşu
yol alıyordu ağlamaklı sabahlara
saltanatı kollarında sarkaç gibi
sallandıkça bakıyordu
nerede diyordu her geçen güne
nerede
sessizliğinde efkar nüksederken içim
ömür yürüyordu lakayt eylercesine sessiz
izlerken neslini evvel
sunu ekip viran işliyordu yarısı
oluru resmedip usuna meylettikçe
karalarındaydı ivmesi
sessizliğin anlamı nüksetmişken acıya
kapı aralandı raksedercesine
gelen ile bakıştık ilkin
yarenlik üstüne rüya ektik kenarına laf ile
sesi endamlı
ve dirayetliydi akışı
Daha gün ağarmamıştı
Uyandır demiştin ya kalkar kalkmaz
Sokuldum sessiz sakin bir şekilde yanı başına
Masum bir tebessüm vardı dudaklarında
Gözlerin gülüyordu uyku modundayken bile
Kıyamadım uyandırmaya
Beyaz bir sayfa açtım
Gölgende uyusun diye
Karaladın soldurdun rengini
Hapsettin kurusun diye
Derin uykulara dalıp
Kopardın toprağından hayatı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!