Aysel Zengingül Şiirleri - Şair Aysel Ze ...

Otuza üç kala…
Kalabalık yalnızlığım benin,
Koynumda büyüttüğüm…
Büyümeye boy verdiğim hüznüm…
Oy benim kimsesizliğim…
Gerisi yok,

Silik bi gözyaşı,
Verilmemiş-alınmamış fotoğraflar
İçilmemiş bi kadeh rakı,
Yarımca sevişmeler…
Çokça olamasa da,
Düşünüyorum seni azca,

Gelişiyor dünya,
Teknoloji kokuyor çayımız…
Oh ne şeker….
Çıkarın en ince buluşunda,
Nefret gerginleştirir ki zekayı…
Koparır meyveyi dalından;

Zülüflerim tel tel düşer gerdana
Kirpiğin kaşına değmesin yeter
Aşkına yanmışım oldum divana
Gönülden uzağa düşmesin yeter

Vuruldum boyuna kara gözüne

Her şeye bir sebep yakışmış;
Şeker tadında,
Sade acı,
ve acı…
Avazımca susuyorum artık..
Çığlıklarım beni yakacak;

koca bir ömür geçiyor avuçlarımdan
su gibi, sel gibi…
son fasılda bitmek üzre ki,
meyhaneci telaşlı…
vermişiz üç beş kendimizi kedere,
şarkılarda ha babam yanık..

Dokunulmazlığın olduğu bir sınırda,
Öte gitsen vurulursun,
Geri kalsan vurulmuş…

Hep çatık kaşların
çeperine gizlenmiş..

Yazalım usta…
Yazalım ki;
İt,
Çiyan koku alsın,
Düşsün peşimize…
En zayıf noktamızdan

en özel bir tarihin gününde;
iki satır yazı yazılır,
tek bir tuşa basılır..
ve o iki satır yüzlercesine ulaşır..
ulaşılan da sanır ki,
tektir,

Çelik bir bedende,
Ruh,
Muma dönüşüyor…
O çıkmazında çakıl yazgıların,
Kimsesizliğe dönüşüyor,
Viran çehremiz…