Aysel Zengingül Şiirleri - Şair Aysel Ze ...

Isıt yüreğini, masum bedeninle,
Buz dağındaki yalnızlığı
Yıldızlara bırak,
Derininde bulacaksın ateşi ki,
Yitirmeyeceksin…

öznesiz kalmış bir cümleyim
söylenmeye hazırlıklı,
kerpiç duvar misali dağılmaya meyilliyim
tenhasına duruyorum gecelerin,
geceler kör kuyu…

güzel bir kadındı…
soyutlamış kendini her bir incelikten,
bir boşunalığın ta kendisiydi…
kocamandı gözleri..
otobüsün tıka basa dolu oluşu,
onun hayattaki yalnızlığının sarsıntısı,

hangisine denk tutmalı
bi sevi eşiğinde yüreği.?
hangi betonlar arasındaki
eksik harçlara gömmeli
olur - olmaz istemleri?
çok istedik de olmamışız,

Düşüngeçliğim üzerimde bir gömlek gibi,
Yapışkan,soğuk, kirli ve yalan…
Ve acı..
Yar beni yaraladı..
Yaralarım yardan tazelendi….

Cam kırıklarıyla sunulmuş bir sevdanın kanamış yarasıyım.
Seni bunca sevmeseydim,
ki sevdim mi sınırsız severim bilirsin!
Bunca acıya ne gerek vardı şimdi?

Bütün anlamlı anlamların anlamı silik kalıyor

Hüznün bi anlamı olmalı....?
Kanayan yaralarda uslanmışım...
Hazinemde yarımca bir ayrı-düş
Neyi erken yaşasam,
….ona geç kalıyorum…

Nice *unutma emi*lerimiz vardı
El pençe divan duruşlarımızdan hissedar…
Daha nice kaybedişlerimiz,
Yürek çeperimizi rehin alan…

Unutkanlık;

Yangındır bu yürek, yandıkça narına
Dost olan yad olsun, aşkın ahu zarına
Sefil bülbül sefaletin hak bilir,
Nice ki güldür bülbülü derman bilir.

Feryad etsem dağa taşa ses gelir

Beyaz satırlar çelişki yüklüyor anlamlarına,
Her şeyden her şey yapabilen biz,
Bi kendine yenik,
senin sahanda…

Düşünmekle - anlatmak aynı mı?