Bugün de sensizliğe, gönülsüzce uyandım
Kaderime yalnızlık ördün geçtin sormadın
Hasretin ömre zindan,boyun büktüm dayandım
Gönlüme kelepçeyi, vurdun geçtin durmadın.
Ben bu aşkın gülünü, çöllerinde var ettim
Evladım gel sana nasihat edem
Gönlün kırılsa da kırma kimseyi
Her gördüğün beşer, bir beni âdem
Acizdir hoşgör sen yerme kimseyi
Kiminle bir derdin zorun olursa
Maziden aşina bir rüzgar esti
Yıktı geçti çelikten duvarlarımı
Bir enkaz bıraktı hatıralardan
Biraz kül yığını, biraz ateş ve duman
Nasıl da eksilterek geçmişti zaman
Bir fırtına sonrası talan olmuş gibiyim
Tozduman heryer şimdi nefes alamıyorum.
Işığımı kaybettim karanlığın dibiyim
Bir çıkmaz sokaktayım yolu bulamıyorum
Issız geceler benim kendimle konuşurum
Viran gönlüme kalan ,yürek dolusu hasret
Felek vurmuş sineye, medet Allahım medet
Yârin suskunsa dili, çözülür bir gün elbet
Ah susmuşsa yüreği!..Medet Allahım medet
Ey sevgili, yüreğin cehennem ellerin kor
Dokunma hiç sineme uzaktan da yakıyor
Seninle aşk muamma ,ayrılık ölümden zor
Aynalar gözlerime hüzün ile bakıyor
Ayşegül Bahçeci
Ne vakit gözlerin aklıma düşse
Hüzün yağar kurşuni gökyüzünden
ölüp ölüp dirildiğim,
bu kaçıncı ömrüm bilmem
Hatıralar talan olur
Eksilirim bin yerimden
Sevdanı mevhibe gibi sunduğun
günden beri
Kadim yaralar açıldı sinemde.
Tamam olmadı yüreğim
O günden sonra
Hep nâkıs kaldım
Yar gitti gideli kaç mevsim oldu
Bu kış da baharı bulsa ne fayda
Gönlümün tek gülü sarardı soldu
Tüm bahçeler çiçek dolsa ne fayda
Kaderde ayrılık yazdıktan sonra
Gönül yangın yeri kor tutmuş aşkım
Yanıp yanıp söndüm külüm mü kaldı
Viraneye döndü, yıkıldı köşküm
Ayağım altında çulum mu kaldı
Sevinçler tadımlık, kedere doydum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!