Gonca güller açar mı baharlarımda derken
Ne gül kaldı ne bahar mevsimler hep kış kaldı
Mutluluğa geç kaldım hüzünlere çok erken
Aşkı tutunamadım bağrımda hep taş kaldı
Ömrümce yol gözledim beklediğim gelmedi
Bugün sessizce uğurladım seni yüreğimden
Haberin olsun!
Hiçkimse duymadı bilmedi
Ve hiçkimse kimseyi
Seni sevdigim kadar sevmedi
Ne acı bende bitiyorsun
Aklımda kalan son yazımsın
İlk umudum
İlk mutluluğum
Ve son sevincim...
Yer toprak kokar, gök masmavi
alınyazım bembeyazmış
Ben ki sana varmayan yolların
hazin yolcusu.
Efkardan dağlar taşırım da off demem
Sessiz çığlıkların yılgınlığında
Bir hayalin peşinden koşar
Bir ömür yetişemem
Hiç duymadığın duyamayacağın
Gönül sesimi sızdırıyorum satırlara
Umudum o ki ;ya okur anlarsın bir ara
Ya sen de sızarsın gönlümden
Gözyaşlarımla satırlara...
Unutsam mazide gözyaşlarımı
Yarınlar bana da güler mi dersin
Gönlüne nakşetsem bakışlarımı
Yüreğin izimi bulur mu dersin
Her günün ardından bir gece vardır,
Yüreğin taş kesilmiş kök salıp da yeşermem
Aşka dair ne varsa sayende nokta koydum
Çok ağladım yalansız bundan sonra da gülmem
Sessiz çığlıklarımı sadece kendim duydum
Sen yönünü kaybetmiş körebe oynundayken
Hüzünle yaşamak ağır geliyor
Keder solumaya doyamıyorum
Mevsim kışa döndü akşam oluyor
Sabahı içimde duyamıyorum
Sevdadan habersiz kaç mevsim geçti
Milleti devirecek düzen kalmadı
Şükür ki ortalıkta azan kalmadı
Teröre yeltenene sözüm kalmadı
Yunan gibi denize dökelim gitsin
Din iman deyip de darbe yapanlar
Sen gittin!
Eylül hüznüyle bakakaldım ardından
Ağaçlar yaprak dökmeye hazır mı
Bilmiyorum
Ben yoklugunla boyun bükmeye
hazır değildim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!