Ayşe Özdemir Şiirleri - Şair Ayşe Özdemir

Ben toprağım sen de susun
Hasretimsin kurağımda

Doyamadığım uykusun
Gitme kalsan hep yanımda

Al, götür beni yar, diyar, diyar
Kopar, asılı kaldığım hüzün duvarından
Kurtar kaderin tuzağından dünlerim
Karabasan, yarınlarım ihtiyar

Al götür beni yaar, diyaar, diyar

Adına şiirler yazdığım adam
Şair yapıp beni nereye böyle
Yarına hayaller kurduğum adam
Yıkıp da dünyamı nereye söyle

Adına sanına hayran olduğum

EY adına yıldızlar yaratılan
gök semaya kuşatılan

adına ay doğup gün batan
YA RESÜLÜLLAH

Sözümde durmadım tövbeyi bozdum
Günahkâr kulunu, affet yâ Rabb'i
Senin varlığına kalpten inandım
Günahkâr kulunu, affet yâ Rabb'i.

Nefisle/şeytanı indir yakamdan

insafa gel artık bitsin bu hırsın
bende bir insanım farkında mısın
banada bir yaşam vermiş YARADAN
bende bir insanım farkında mısın

bütün çileleri veren ben miyim

Nazlı gelin edâsıyla
Bir salavat sedâsıyla
Dostların son duâsıyla
Sana geliyorum yâ Rab! .

Güllerinden naz alarak

Ne umdum da ne buldum bende zavallı kuldum
Benden iyisi varmış sanırım unutuldum

Gülleri budamaktı asıl benim hevesim
Çöllere dem vurdu da sebepsiz husumetim

Acı bir gülümseme yüzünde neden neden
İsyanlar halay çeker çıkmazlar mı ifaden
Bırakır mı yakanı dert küpün desen desen
Sanmaki bu dünyaya gelenler gülmek için
Aldığımız nefesin hesabı hayli çetin

Nasıl anlatayım duygumu sevda
Çöllere hapis olmuş serap gibiyim
Hüzünden katran tutmuş yüreğim
Verimsiz toprağım kurak gibiyim

Sanki asır geçmiş sevilmeyeli