Ayşe Özdemir Şiirleri - Şair Ayşe Özdemir

Dolmadan amel defterim
Sil aşkınla yaradanım.
Buzul tutmadan yüreğim
Yak aşkınla yaradanım.

Çevrem riyâkâr ve nâmert

Bak unuttum işte silindin gözlerimden yaşlarla
Yak yaka bilirsen set ördüm yüreğimde taşlarla

Tut tutabilirsen kar getirdim yar
En soğuk tepelerden sana bu avuçlarla

Neyin varda böyle kızıp küsecek
hoş görü anlayış vermeyi dene
Savaşta varsa da barışmakta var
İyiyi kötüyü görmeyi dene

Senmisin dünyada, hep acı çeken?

yine sensiz yine uzun bir gece

nereye kadar bilmem

götürür beni bu kalp

Ya ben deliriyorum aklımdan çıkmıyorsun
Kalbimi yoruyorsun genede bıkmıyorsun

Ne işin var beynimde, milyonlarca hücrede
Mahkûm eyledin beni, kalp denilen hücrede.

'Bu şehir kan ağlıyor, bense ıssız bir parkta
Duygular darmadağın, hepsi bir bir sokakta.
Haykırıyor sensizlik, ölümün kucağında
Kar yağıyor üstüme, ağustos sıcağında.

Asi bir kısrak gibi, koptu yine yokluğun

Biliyorum açacak yine bin bir naz ile,
Bana nispet de yapar gibi dikenli güller
Yine saracak ya mis kokunuz sevdaları
Bana nispet mi yapar simdi yedi verenler

Bilmezsiniz, bülbülüm yanarim da ah ile

KAYBOLUŞ

Gidiyorum bırakıp ardımda keder dağları
Yaşadığım tüm acıları kahırları
Kopardım geçmişle bütün bağları
Kalan kararmış göz alt ları ve yürek yangınları

Gel nefsim seninle secde edelim
Çok günah işledik tövbe edelim

Ruhumu arındırıp Hak’ka dönelim
Gel nefsim seninle tövbe edelim

Sana söyleyecek son sözüm kaldı
Öyle masum gibi bakma yüzüme
İstiyorsan gel al bir canım kaldı
Şimdi masum gibi bakma yüzüme

Sen eski beni de çok arıyorsun