Ayşe Özdemir Şiirleri - Şair Ayşe Özdemir

Vakarımla yaşat izzetim koru
Beni kimselere ezdirme yâ Rab!
Hayatım boyunca muhlis kul eyle
Nefse uyup beni azdırma yâ Rab!

İnsanlar çok azdı oldular denî(*)

beni benden sen eyledin
yalızlığa terkeyledin

mademki sen vefasızdın
beni neden güvendirdin

Benim de bir evim olacak balkonu huzura bakan
Asmalar kapatacak güneye bakan pencereleri
Elimle besleyeceğim bahçeme gelen güvercinleri
Bana da dokunacak Mevlâmın huzurlu eli
Benimde bir bahçem olacak sadece benim
Duvarlarında hanımeli sarmaşıklar

Ne baharın suçu var nede gamlı hazanın
Gelmiyor aşk-ı vuslat vaktidir ağlamanın.
Sevdâyı yüceltecek var mıdır bir izânın?
Gelmiyor aşk-ı vuslat vaktidir ağlamanın.

Ritmi kalmadı canın yoluna odaklanmış

Kapattım kalbimi açmam bir daha
Uğraşma boşuna paslı çilingir
Gençliğim solsun ki sevmem bir daha
Mahşere kadar da yaslı çilingir

Dünyama girerken bana sormadı

kapat kapılarını bu gece

sadece beni düşün

beni düşünmediğin an

İsterim oku da büyük adam ol
Yeni nesillere ışık ol yol ol
Sen sen ol olmasın ne sağ nede sol
Ben harcandım sen harcanma evladım

Sayılı nefesini harcama boşa

Bir kuş olsam ağacına konmazdım
Rüzgârın yıkar savurur be gülüm
Bülbül olup gül kokunu almazdım
Dikenin batar kavurur be gülüm

Yağmur olsan ıslanmazdım altında

Bir zerreydim elinde, küçüldükçe küçüldüm.
Dağlandı hücrelerim, taş üstüne döküldüm.
Beklemeden baharı, zemheride ekildim.
Eledin süzdün beni, kabtan kaba döküldüm.

Aşka bir fasılaydı, başlamadan verilen.

Yaradan'ım karşındayım, yüreğimle arş'ındayım
Rahmetinden bir noktayım, tevekkeltü taâl Allah.

Yaradan'ım ağır yüküm, karşındayım süklüm/büklüm
Yargılama verme hüküm, tevekkeltü tââl Allah.