Ayşe Özdemir Şiirleri - Şair Ayşe Özdemir

sevmedin dünya beni
bir türlü sevemedin
herkesi aldın içinede
bana bir yer veremedin

tutundum sana düşmeyim diye

Ya sen dedi gözlerim

ya da yine yine sen

kalbin bine bölünsün

türban diyerek tutturdunuz

size ne türbanımdan

siyasete yutturdunuz

Kirlettiniz dünyamı, hep nifaklar soktunuz
Dost görünüp sinsice, arı gibi soktunuz,
Önceleri mutluydum, siz o zaman yoktunuz
Kırk yaşlı duygularım, siz oyunu bozdunuz
Nefsimin elindeki, zavallı bir kozdunuz..

Döneceğin sabahı bekliyorum zindanda
unutsan ayrılığı geliversen bir anda

tut elimi bırakma götür bizi vuslata
Kaç kez yaşanır sevda gelecekmi bir daha

sevgiye susamış aşka aç bu gönül

çok geç farket ti geçtide ömür

nedense gülmedi bir türlü felek

Gönül sazım çalmazmısın
Kırdılarmı bam telinden
Hayallerin çalındımı
Yaşamadan ellerinden

Almadan giriyorlar

EY Adına yıldızlar yaratılan gök semaya kuşatılan
Ay doğup gün batan ya Resulullah
Sana salat sana selam olsun

Süreyya yıldızının gökte parlayan anı
Ümmeti Müslümanın canındaki cananı

öyle bir gün olurya canım
kara bulutlar çöker üzerine

unutmak istersen yaşadığıni
gözgöze geldiğim günü hatırla

Elinde değil ki, bitmez kargaşa.
Bırak bu telaşı, derde gülümse.
Bilinmez bir daha ne gelir başa,
Tutta ağlanacak, yerde gülümse.

Yolun düşse senin,bir gün Mardin'e.