Ayşe Özdemir Şiirleri - Şair Ayşe Özdemir

Ruhum senin ruhundan
İkamet ediyorsa

Bir şereftir sevgilim
Değer biliniyorsa

Dökülsün dudağından, eylül dolu nağmeler
Oysa dün kulağıma, neler söyledin neler
Hazan yakıştı bana, senin olsun seneler
Onca yemin etsen de, her şey yalan aşikâr
Bu şiir sana aşkım, belki yüreğin yanar.

Sararım siyahı gece seninle
bir bütün olurum beyaz teninle
dolaşırken bütün hücrelerimde
gelmezsen sevdama hesap sorarım

kuytu bir yıldız seçerim gökten

Gidiyordum ardından
tatlı gelen nefsimin
unutmuştum YARABBİ
RAHMAN olan ismini

çok tatlı geliyordu

yüzümde kaldıysa sessiz bir gülüş

bu senin seda sız gidişindendir

gözümde kaldıysa buruk bakışlar

Hiç bir şey değişmedi gönül yine biçare
Serpilmiş bir yerlere hislerim pare pare
Açılmıyor kapılar zorlasan da ne çare
Beyaz güller yok artık her yerde siyah lale
Ancak ölümsüz bir aşk getirir böyle hale

Seninle bu son nisan son olur çilegâhım
Akıp gitsin yağmurla kalmasın dilde ahım
Alır beni içine ayrılanlar dergâhı
Bilirim görmeyecek gözler bâd-ı sabahı

Nerden bilirdim yar kaderim surdan geçilmez kale

Siz beni hiç bilmediniz uzaklardan izledim sizi
Bir hırsız gibi siz den habersiz rüyalarıma aldım ben sizi sizden çaldım
başınız kaflardayken gözünüz raflardayken göremediniz
bense aptal aşık kafası bir hayli karışık
yinede görmediniz gölge bile değildim oysa önünüzde
bilmem kaç kez eğildim siz bana neden inanmadınız

Benim de bir evim olacak balkonu huzura bakan
Asmalar kapatacak güneye bakan pencereleri
Elimle besleyeceğim bahçeme gelen güvercinleri
Bana da dokunacak Mevlâmın huzurlu eli
Benimde bir bahçem olacak sadece benim
Duvarlarında hanımeli sarmaşıklar

ve gece bakışların hüzünlü ve ürkek

sen sayarken gökten alıp yıldızları tek tek

beni içime çektim kokunu gülümseyerek